...nie Fatima, Lourdes ani bliska nam Jasna Góra, lecz meksykańskie sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe jest najchętniej odwiedzanym miejscem kultu maryjnego? Każdego roku pielgrzymuje tam nawet 20 mln wiernych.
Sanktuarium znajduje się w północnej części miasta Meksyk, nieopodal wzgórza Tepeyac – miejsca objawień maryjnych z 1531 r. Świątynia powstała tu na wyraźne życzenie Maryi przekazane ubogiemu Indianinowi Juanowi Diego. Pierwsza skromna kaplica nie była w stanie pomieścić tłumnie przybywających pielgrzymów. Z czasem została ona rozbudowana, ale dopiero w 1709 r. ukończono budowę okazałej świątyni. Historia nie oszczędzała tzw. starej bazyliki. W 1921 r. stała się ona celem zamachu bombowego. Podłożono pod nią gigantyczny ładunek wybuchowy, który mógł zrównać świątynię z ziemią. Mimo eksplozji bazylika i znajdujący się w niej obraz Matki Bożej z Guadalupe cudownie ocalały. Świątynia jednak została wybudowana na grząskim gruncie i z czasem zaczęła się zapadać, groziło jej zawalenie. Z tego powodu w 1976 r. powstał obok niej nowy, bardziej okazały kościół.
Kształt nowej bazyliki został zainspirowany biblijnymi wydarzeniami – przypomina ogromny namiot, który Bóg polecił Mojżeszowi wznieść u stóp góry Synaj. Wnętrze pozbawione jest podpór, co umożliwia oglądanie cudownego obrazu niemal z każdego zakamarka świątyni. Bazylika może pomieścić 12 tys. wiernych, a na okalającym ją placu zmieści się kolejnych 30 tys. pielgrzymów.
Maryjne serce Meksyku aż pięciokrotnie odwiedził Jan Paweł II. Przybył tu także w 2016 r. papież Franciszek, który ukoronował wizerunek Matki Bożej z Guadalupe.
Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość Kościoła w Ameryce Łacińskiej – która przecież jest nadzieją całego Kościoła – splata się w jednym miejscu, które możemy teraz lepiej poznać dzięki filmowi Maryja. Matka ludzkości – od 30 sierpnia w kinach.
Przybycie Hiszpanów do Nowego Świata zmieniło wszystko. Dla Indian był to kres pewnej epoki, ale zarazem początek nowej, prowadzącej ich i tę część świata do poznania Prawdy. Punktem zwrotnym w ewangelizacji obu Ameryk stało się jedno wydarzenie – ukazanie się Matki Bożej Indianinowi Juanowi Diego w grudniu 1531 r. Dopiero te objawienia połączyły dwa światy, dotychczas wrogo do siebie nastawione, w Matce Bożej z Guadalupe, Matce wszystkich ludzi. Hiszpanie i Indianie zaczęli uznawać się nawzajem za braci, dzieci tego samego Boga i tej samej Matki. Być może bez objawień w Guadalupe Ameryka nie zostałaby schrystianizowana do tego stopnia, jaki mamy obecnie. Od tamtych wydarzeń minęło niemal 500 lat, czy w tym czasie poznaliśmy całość objawień Maryjnych przekazanych Juanowi Diego? Hiszpański fabularyzowany dokument Maryja. Matka ludzkości jest nietuzinkową próbą ujawnienia tego, co nie zostało jeszcze powiedziane i zrozumiane na temat proroczych objawień Dziewicy z Guadalupe.
Chrystus nie musi udowadniać swojego zmartwychwstania. On żyje niezależnie od tego, czy ja tego chcę czy nie, czy w to wierzę czy neguję. Kwestia zmartwychwstania nie jest problemem Jezusa, ale naszym problemem. To ja muszę podjąć decyzję, czy w to wierzę czy to odrzucam.
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
W wieku 69 lat zmarł dzisiaj rano w Końskich ks. prof. Marek Jagodziński, kapłan diecezji radomskiej, pracownik Katedry Teologii Prawosławnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Kapłan pomagał Stolicy Świętej, w szczególności Kongregacji Nauki Wiary, w studiowaniu ważniejszych kwestii doktrynalnych.
Ks. Marek Wiesław Jagodziński urodził się 29 stycznia 1956 w Klimontowie Sandomierskim. W 1982 ukończył studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu z tytułem magistra teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i przyjął święcenia kapłańskie. W 2000 uzyskał licencjat. Doktorat obronił w 2001. Habilitował się w 2009. W 2016 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
