Reklama

Niedziela Przemyska

Nie ma Polaka, który by nie wiedział, kim był Chopin. Rocznica śmierci wielkiego talentu muzycznego

Urodził się z matki Polki i ojca Francuza. Chyba nie ma Polaka, który by nie wiedział, kim był Fryderyk Chopin. Ten niespotykany talent muzyczny zmarł w wieku 39 lat.

Niedziela przemyska 44/2020, str. V

[ TEMATY ]

rocznica śmierci

Fryderyk Chopin

Wikipedia

Kompozycje Fryderyka Chopina to wierzby w muzyce przysiadłe

Kompozycje Fryderyka Chopina to wierzby w muzyce przysiadłe

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W domu Fryderyka panowała głęboka atmosfera religijna i patriotyczna. Przyszły kompozytor był słabego zdrowia. Wszyscy wiedzieli, że długo żyć nie będzie, bo trawi go nieuleczalna wówczas choroba – gruźlica. W młodym wieku wyjechał do Paryża i – jak się miało okazać – było to jego pożegnanie z Ojczyzną. Bardzo doskwierała mu samotność. Małżeństwo z wielką miłością Marią Wodzińską nie doszło do skutku z powodu sprzeciwu rodziców Marii. Kolejną miłością była George Sand. To dzięki niej Chopin nawiązał kontakty z paryską bohemą, wtedy też uległo załamaniu jego życie religijne. Zarzucił życie sakramentalne i inne praktyki religijne.

Modlitwa o nawrócenie

Na szczęście utrzymywał żywy kontakt z ks. Aleksandrem Jełowickim, zmartwychwstańcem. Kiedy choroba czyniła postępy, ks. Jełowicki zaczął namawiać Fryderyka do spowiedzi. Ten jednak odmawiał. Oto jak tłumaczył swoją niechęć: „Ach rozumiem cię, rzekł mi, nie chciałbym umrzeć bez sakramentów, aby nie zasmucać mojej matki, ale ich przyjąć nie mogę, bo już ich nie rozumiem po twojemu. Podjąłbym jeszcze słodycz spowiedzi płynącą ze zwierzenia się przyjacielowi, ale spowiedzi jako sakramentu zgoła nie pojmuję. Jeżeli chcesz, to dla twej przyjaźni wyspowiadam się u ciebie, ale inaczej to nie”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ks. Aleksander zaczął razem ze współbraćmi modlić się o łaskę nawrócenia. Wiedział, że Chopin nigdy nie utracił wiary. Po prostu zaniedbania wynikłe z obcowaniem z ludźmi niewierzącymi zgasiły w nim ogień wiary.

Spowiedź Chopina

Akurat w tych dniach przypadała rocznica śmierci brata ks. Aleksandra, straconego za udział w powstaniu. Fryderyk był bardzo z nim zżyty. Rano ks. Jełowicki odprawił Mszę św. za brata i tak się modlił: „O Boże, litości! Jeżeli dusza brata mego Edwarda miłą jest Tobie, daj mi dzisiaj duszę Fryderyka”. Modlitwa została wysłuchana. Wczesnym rankiem lekarz Fryderyka posłał po księdza. Mimo iż chory nikogo nie przyjmował, Aleksandrowi pozwolił wejść do pokoju i zaprosił go do wspólnego zjedzenia śniadania.

Reklama

Ksiądz podjął kolejną próbę, wspominając o Mszy św. za Edwarda i o ich przyjaźni, i zapytał, czy w imię tej przyjaźni da mu to, o co poprosi. Fryderyk zgodził się, a wtedy ksiądz poprosił: „Daj mi duszę swoją”. Fryderyk odrzekł: „weź ją”. Kapłan wziął krzyż i włożył go w obie ręce kompozytora. Potem przyjął od chorego swoiste wyznanie wiary: „Czy wierzysz?”. Odpowiedział: „Wierzę”. „Czy wierzysz jak cię matka nauczyła?”. Zapłakany Fryderyk, łkając, odpowiedział: „Jak mnie nauczyła matka”.

Jam szczęśliwy!

Potem odbyła się długa spowiedź, chory przyjął wiatyk i namaszczenie chorych. Ks. Jełowicki relacjonuje, iż od chwili spowiedzi, przemieniony łaską Bożą Chopin stał się jakby innym człowiekiem, rzec by można, że już świętym. Do zgromadzonych wypowiedział znamienne słowa: „Dobrze mi, że tak umieram. Nie płaczcie, przyjaciele moi. Jam szczęśliwy! Czuję, że umieram. Módlcie się za mną! Do widzenia w Niebie”.

Świadom, że po śmierci nie będzie mógł być pochowany w Warszawie, poprosił, by przynajmniej jego serce zawieziono do stolicy.

Podziel się cytatem

Do próbujących podtrzymać jego życie lekarzy, powiedział: „Puśćcie mnie, niech umrę. Już mi Bóg przebaczył, już mnie woła do siebie! Puśćcie mnie, chcę umrzeć. Bóg się nie pomylił. On mnie oczyszcza. O jakże Bóg jest dobry, że mnie na tym świecie karze”. Przycisnął krzyż do ust i ostatnim tchnieniem wymówił te słowa: „Jestem już u źródła szczęścia”. I skonał.

Świadom, że po śmierci nie będzie mógł być pochowany w Warszawie, poprosił, by przynajmniej jego serce zawieziono do stolicy. Stało się to trzydzieści lat później i serce Chopina do dziś jest wmurowane w filar bazyliki Świętego Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu. Rodacy umieścili na filarze tablicę z inskrypcją: „Gdzie skarb twój, tam i serce twoje”.

2020-10-28 10:39

Ocena: +2 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rywalizacja trwa

Od 2 października Warszawa jest światową stolicą pianistyki, która gości młodych artystów z najdalszych zakątków globu. 16 października zakończy się III etap XVIII Konkursu Chopinowskiego, a w nocy z 20 na 21 października poznamy jego laureatów.

Na tegoroczną edycję Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina zgłosiła się rekordowa liczba kandydatów – ponad 500 pianistów z całego świata. Ze względu na ograniczenia spowodowane pandemią COVID-19 konkurs został przeniesiony z roku 2020 na 2021. Eliminacje odbyły się w lipcu. Do udziału w konkursie jury zakwalifikowało osiemdziesięcioro siedmioro pianistów. Najliczniejszą reprezentację – dwadzieścioro dwoje instrumentalistów – stanowili Chińczycy. Reprezentacja Polski, druga pod względem liczebności, liczyła szesnaścioro pianistów, z których jedenaścioro zostało wybranych przez jury eliminacji, pięcioro natomiast zakwalifikowało się dzięki osiągnięciom na innych konkursach. Wśród uczestników znaleźli się również pianiści z: Japonii (14), Korei Południowej (7), Włoch (6), a także Kanady (z której pochodzi najmłodszy uczestnik J J Jun Li Bui), Armenii, Chińskiego Tajpej, Kuby, Łotwy, Rosji, Hiszpanii, Tajlandii, USA, Wielkiej Brytanii i Wietnamu. Dla kilkanaściorga pianistów jest to kolejny udział w Konkursie Chopinowskim. Piętnaścioro pianistów występowało w XVII edycji konkursu w 2015 r. – wśród nich aż troje finalistów: Aimi Kobayashi, Georgijs Osokins i Szymon Nehring. Po 11 latach na konkursową estradę powrócił Nikolai Khozyainov – najmłodszy finalista XVI edycji w 2010 r.

CZYTAJ DALEJ

8 lat temu zmarł ks. Jan Kaczkowski

2024-03-27 22:11

[ TEMATY ]

Ks. Jan Kaczkowski

Piotr Drzewiecki

Ks. dr Jan Kaczkowski

 Ks. dr Jan Kaczkowski

28 marca 2016 r. w wieku 38 lat zmarł ks. Jan Kaczkowski, charyzmatyczny duszpasterz, twórca Hospicjum św. o. Pio w Pucku, autor i współautor popularnych książek. Chorował na glejaka - nowotwór ośrodka układu nerwowego. Sam będąc chory, pokazywał, jak przeżywać chorobę i cierpienie - uczył pogody, humory i dystansu.

Ks. Jan Kaczkowski urodził się 19 lipca 1977 r. w Gdyni. Był bioetykiem, organizatorem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. W ciągu dwóch lat wykryto u niego dwa nowotwory – najpierw nerki, którego udało się zaleczyć, a później glejaka mózgu czwartego stopnia. Po operacjach poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracował na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. W BoskiejTV prowadził swój vlog „Smak Życia”.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Panie! Bądź dla nas codziennym zmartwychpowstawaniem!

2024-03-28 23:44

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Chrystus zmartwychwstał, lecz każdy z wierzących musi szukać zrozumienia wielkości tej prawdy w swoim życiu i sił, których ona udziela.

Ewangelia (J 20,1 -9)

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję