Reklama

W wolnej chwili

Atrakcje Nordy

Morze z szerokimi plażami, nadmorskie lasy i niebanalne zabytki. Turystycznych atrakcji na Kaszubach Północnych jest wiele.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Krajobraz północnych Kaszub, czyli Nordy, zajmujących północny kraniec Polski, przylegający do Bałtyku i Zatoki Puckiej, tworzą ładne plaże, klify, malownicze wioski, ciekawostki przyrodnicze, pola i łąki, nadmorskie lasy z Puszczą Darżlubską oraz osobliwości Mierzei Helskiej.

Nie brakuje tu niebanalnych zabytków, m.in. średniowiecznych kościołów, sanktuariów, zamków i zespołów starych domów. Istotne jest to, że w wielu wsiach przetrwała kultura kaszubska.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Najlepiej przyjechać tu poza sezonem wakacyjnym, gdy turystów jest niewielu i ceny są niższe. Kaszuby – podobnie jak samo wybrzeże Bałtyku – są piękne o każdej porze roku.

Na kolanach

W Wejherowie, największym mieście Kaszub, tłumy to rzadkość nawet w sezonie. Powodem jest spore oddalenie miasta od morza – największej atrakcji rejonu. Pielgrzymów i turystów przyciąga do miejscowości nie tylko cudowny obraz Matki Bożej Wejherowskiej znajdujący się w kościele Franciszkanów, ukoronowany przez św. Jana Pawła II, ale przede wszystkim Kalwaria Wejherowska, nazywana też Kaszubską Jerozolimą. Jej twórca – Jakub Wejher pragnął, aby przypominała pierwowzór. Posłał zatem do Jerozolimy ludzi, by zdjęli odpowiednie wymiary kaplic i przywieźli stamtąd ziemię, którą podsypano pod część z 26 kapliczek, rozrzuconych po wzgórzach wśród pięknego bukowego lasu.

Reklama

W kaplicach, w większości z XVII wieku, znajdują się cenne ołtarze i rzeźby. Obok kaplic – stacji drogi krzyżowej w zespole znajdują się tu również pałac Piłata, kaplica Spotkania z Matką, kościół Trzech Krzyży oraz grób Chrystusa. Pątnicy przybywają tu od kilkuset lat. Miejscowi mówią, że jeśli Kaszub nie odwiedzi kalwarii za życia, to po śmierci będzie musiał obejść ją całą na kolanach.

Kurort gen. Hallera

Położone w północnej części Kaszub, nad Bałtykiem, Władysławowo swoją nazwę zawdzięcza królowi Władysławowi IV, który ulokował w tym strategicznym miejscu u nasady Półwyspu Helskiego warownię, mająca bronić Wybrzeża przed atakami Szwedów. Dzisiejsze Władysławowo powstało w latach 50. XX wieku jako połączenie miejscowości: Hallerowo, Poczernino, Cytniewo, Wielka Wieś i portu Władysławowo.

Ważną rolę w rozwoju okolicy odegrał gen. Józef Haller, który wraz z innymi oficerami kupił tu 20 ha ziemi, na której powstały hotele i pensjonaty. W Hallerówce – willi, w której Haller ze swoją rodziną spędzał letnie urlopy, można obejrzeć niewielką wystawę poświęconą generałowi i Błękitnej Armii.

Władysławowo to dziś popularna miejscowość urlopowa z piaszczystymi i szerokimi plażami, z portem rybackim i morską mariną jachtową. Dużą atrakcją turystyczną są rejsy statkiem, także połączone z wędkowaniem.

Atrakcją Władysławowa jest zlokalizowana na głównej promenadzie miasta Aleja Gwiazd Sportu, która powstała w 2000 r. Swoje gwiazdy mają tam m.in.: Robert Korzeniowski, Kazimierz Deyna, Jerzy Kulej, Irena Szewińska, Dariusz Michalczewski czy Robert Lewandowski. Rozpoznawalnym budynkiem miasta jest niezbyt urodziwy, ale widoczny z daleka dzięki wysokiej wieży Dom Rybaka – typowy przykład architektury socrealizmu, w którym obecnie mieści się urząd gminy.

Zaślubieni z morzem

Reklama

W prastarym Pucku już we wczesnym średniowieczu działał port rybacki i handlowy. Przez wieki był to ważny ośrodek morski Rzeczypospolitej. Dziś to niewielkie miasteczko jest jedną z największych atrakcji tej części Kaszub. Płytkie wody Zatoki Puckiej pozwalają na uprawianie różnego rodzaju sportów wodnych: żeglarstwa i windsurfingu, a dobra infrastruktura w postaci bazy windsurfingowej i portu żeglarskiego sprawiają, że do Pucka ciągnie wielu amatorów tego rodzaju aktywności. Imprezy żeglarskie organizuje Harcerski Ośrodek Morski, usytuowany obok portu.

W sąsiedztwie usytuowana jest przystań rybacka, gdzie postawiono obelisk upamiętniający zaślubiny Polski z morzem w lutym 1920 r. Przystań to również doskonały punkt widokowy na zatokę i górującą nad portem gotycką farę. Kościół farny świętych Piotra i Pawła z XIV wieku to najcenniejszy zabytek miasta z wyróżniającym się, unikatowym ołtarzem głównym z XVIII wieku oraz kaplicą Wejherów.

Wizytówkę Pucka stanowi Rynek, pieczołowicie odrestaurowany w ostatnich latach, a jego ozdobą są neogotycki ratusz oraz kamieniczki z XVIII i XIX wieku. W jednej z nich, tzw. Kamienicy Mieszczańskiej, ma swoją siedzibę Muzeum Ziemi Puckiej, w którym prezentowane są wystawy związane z dziejami miasta.

Kaszubska Częstochowa

Reklama

Okolice Pucka zachęcają do uprawiania aktywnej turystyki – można uprawiać sporty wodne, ale też są tu dobre warunki dla turystyki pieszej i rowerowej. Z Pucka prowadzi popularny rowerowy szlak na Półwysep Helski, a także liczne szlaki piesze. Jednym z nich dotrzemy do miejscowości Swarzewo, gdzie znajduje się znane sanktuarium Matki Bożej Królowej Polskiego Morza (trzeba je koniecznie odwiedzić). W kościele z XIX wieku znajduje się pochodząca z XV stulecia cudowna figura Matki Bożej. W tej figurze Maryja jest szczególnie czczona i uznawana przez rybaków za ich Patronkę. Odpusty, odbywające się tu w połowie lipca i na początku września, uważane są za jedne z najważniejszych na Kaszubach. Sama miejscowość natomiast nazywana jest Kaszubską Częstochową.

Z pojawieniem się figury Matki Bożej związana jest legenda. W czasach reformacji z kościołów zostały usunięte przez protestantów wszelkie obrazy i figury. Tak stało się w Helu. Legenda głosi, że leżąca wśród innych figurka Matki Bożej miała znaleźć się w zatoce, a wiatr kołyszący wodami przyniósł ją w okolice Swarzewa. Figurę znalazły dzieci, a ich rodzice wybudowali dla niej małą kapliczkę. W 1880 r. postawiono na jej miejscu kościół, a dzisiejsza świątynia jest już trzecią na tym miejscu.

Pamiętaj o śmierci

Kartuzy, uznawane za stolicę Kaszub, leżą blisko północnej granicy krainy, pośrodku Szwajcarii Kaszubskiej – najpiękniejszej części Pojezierza. Otaczają je strome zalesione wzgórza, a między zabudowania mieszkańców wciskają się trzy jeziora.

Magnesem przyciągającym turystów jest niezwykła kolegiata, która już z daleka zwraca uwagę piętrzącym się barokowym hełmem wieży. Zgromadzenie kartuzów, dawnych właścicieli świątyni, nawet w elementach architektonicznych wyrażało dewizę: Memento mori. O śmierci kartuzi przypominali sobie również w inny sposób. Na chórze znajduje się zegar, którego długie wahadło obciąża anioł śmierci z kosą w rękach. Zwiesza się ono na tyle wysoko, że spokojnie przejdą pod nim nawet najwyżsi ludzie, choć z daleka wygląda to inaczej. Jednonawowa świątynia ma 45 m długości, 9 m szerokości i prawie 11,5 m wysokości. Najciekawszymi elementami kolegiaty są powstałe w XIV wieku gotyckie wsporniki sklepienia, rzeźbione, zdobione motywami roślinnymi, masek, lwów, hybryd i smoków. Znajduje się tam 8 ołtarzy, a wśród nich gotycki, w tzw. Złotej Kaplicy, pełniący niegdyś rolę ołtarza głównego. Za kolegiatą wybudowany został mały, prosty dom o potężnych murach – ostatni z eremów zakonnych.

2020-10-20 21:53

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Moje wędrówki po Włoszech

Niedziela Ogólnopolska 36/1999

[ TEMATY ]

turystyka

Ned Dunn - Flickr / en.wikipedia.org

Viterbo

Viterbo
Niewielkie Viterbo, położone w północnym Lacjum, w porównaniu z innymi miastami Italii nie posiada zbyt wielu szczególnie cennych zabytków. Poza kilkoma renesansowymi pałacami i dwoma romańskimi kościołami jest tu jeszcze pałac papieski z unikalną gotycką loggią - i to prawie wszystko. Miasteczko samo w sobie jest jednak urokliwe i natknąć się w nim można na wiele czarujących zaułków i placyków. Podążając nimi, przypadkowy wędrowiec bezwiednie kroczy śladami pewnego dziewczęcia, które żyło tutaj w połowie XIII w. Biedni rodzice nadali dziecku imię Róża, tak podobno było urodziwe. Ta młoda istotka, nie dbając jednak zbytnio o sprawy doczesnego świata, swoim nad wiek rozwiniętym życiem duchowym, modlitwą, a przede wszystkim pokutą starała się dawać współziomkom godziwy przykład chrześcijańskiego życia. Jak to zwykle w takich przypadkach bywa, dziewczyna ściągnęła na siebie wiele przykrości i prześladowań, łącznie z wygnaniem z rodzinnego miasta. Nie przyjęto jej też do miejscowego klasztoru klarysek. Ponieważ jednak moc w słabości się doskonali, tak też po jej rychłej śmierci w 1253 r. otrzymane u jej grobu liczne łaski zwróciły uwagę na tę skromną, a świętą postać. Już w cztery lata po jej śmierci nietknięte rozkładem ciało przeniesiono w uroczystej procesji pod przewodnictwem papieża Aleksandra IV do kościoła Sióstr Klarysek. W ten sposób znalazła się tam, gdzie odmówiono jej wstępu za życia. Kanonizowana dwieście lat później, w 1458 r., po dokonanym u jej ciała uzdrowieniu jednego z kardynałów, stała się odtąd św. Róża patronką Viterbo. Jej skromny domek został pieczołowicie odrestaurowany i można go dzisiaj oglądać niedaleko kościoła pod wezwaniem Świętej. Miasto co roku 3 września wieczorem, czci pamięć św. Róży a forma tego święta przybiera kształt nigdzie indziej nie spotykany. Dobrze zachowane - pomimo upływu ponad 700 lat - serce św. Róży umieszczane jest w relikwiarzu na szczycie trzydziestometrowej wieży i obnoszone ulicami miasta w uroczystej procesji. Tradycja budowy bardzo wysokich wież, zwanych tutaj "macchina di Santa Rosa", sięga z górą trzystu lat. Dawniej starano się budować wieże coraz wyższe i wyższe, tak że przekraczały wysokość 30 m. Jednak po serii tragicznych wypadków zmniejszono nieco wysokość, lecz i tak konstrukcja sięga czwartego piętra.Rzęsiście oświetlona budowla wystaje niejednokrotnie ponad dachy domów miasta, tak że jej wierzchołek przesuwa się majestatycznie ponad budynkami. Konstrukcja wieży św. Róży składa się z metalowego rusztowania, drewnianych wsporników i niezwykle bogato udekorowanej obudowy z masy papierowej. Waga tak wysokiej budowli jest niebagatelna i przekracza pięć ton. Aby unieść tak ogromny ciężar i nie przewrócić go podczas procesji, tragarze, zwani tutaj "kawalerami św. Róży", muszą długo ćwiczyć. Zwłaszcza trudna i niebezpieczna jest operacja uniesienia w górę "macchiny". Musi się to odbywać równo i jednocześnie z każdej ze stron, gdyż inaczej może dojść do przechyłów wieży, grożących jej przewróceniem. Prestiżowe zajęcie tragarzy wymaga doświadczenia i dlatego czynią to przeważnie ci sami z roku na rok, rzadko i nieznacznie zmieniając skład osobowy zespołu. "Kawalerowie św. Róży" traktują swoją misję bardzo poważnie. Noszą białe tradycyjne stroje i w tym samym kolorze chusty na głowach, a w talii są przepasani czerwonymi szarfami. Po dziesięciu latach noszenia mają prawo do założenia prestiżowej niebieskiej szarfy. Wieczorna procesja, której trasa liczy ok. jednego kilometra, ściąga do Viterbo wielu widzów z całego Lacjum, którzy wraz z mieszkańcami zapełniają tłumnie ulice, okna, balkony i dachy pobliskich domów. Zawsze pozostaje dreszczyk emocji, iż wieża może się przewrócić. Tak nieraz bywało. W 1801 r. krzyk okradzionej przez złodzieja kobiety spowodował tumult wśród widzów. Wybuchła panika i 22 osoby zostały stratowane na śmierć. Trzynaście lat później w wyniku zawalenia się części ogromnej wieży dwóch tragarzy poniosło śmierć, a kilku innych zostało rannych. W 1820 r. zbudowana przez Angelo Papiniego nowa wieża została przewrócona na głównej ulicy Viterbo, zwanej Corso Italia. Stało się tak na skutek rozkołysania wysokiej konstrukcji przez niefrasobliwych tragarzy, którzy nadużyli wina, świętując zakończenie budowy nowego obiektu. W 1893 r. ulewny deszcz uniemożliwił rozpoczęcie procesji, a podniecona takim obrotem sprawy grupa anarchistów zniszczyła wieżę, podpalając ją. Wreszcie stosunkowo niedawno, w 1967 r., przechył wieży wymusił przerwanie procesji. Na szczęście obyło się bez ofiar w ludziach. Każda wieża nosi nazwisko swojego konstruktora. Obecnie używana nazywa się Giuseppe Zucchi i została zbudowana w 1967 r. Otrzymała przydomek "lot aniołów", ze względu na liczne postacie tych duchów niebieskich, umieszczone na czterech kolejnych piętrach. Na samym szczycie budowlę wieńczy postać św. Róży. W miejscowym muzeum można zobaczyć modele wież noszonych w procesjach w przeszłości. Viterbo leży przy drodze do Rzymu, a więc łatwo tu zajrzeć podczas pielgrzymki do Wiecznego Miasta.
CZYTAJ DALEJ

Życie na popękanym fundamencie

2025-04-29 08:01

Niedziela Ogólnopolska 18/2025, str. 27

[ TEMATY ]

bp Andrzej Przybylski

Moim zdaniem

Archiwum TK Niedziela

Wciąż głęboko wierzę, że Chrystus, Ewangelia i Kościół mają dla młodych naprawdę najlepszą propozycję na życie.

Udaje mi się czasem szczerze porozmawiać z młodymi, nawet w czasie szkolnych rekolekcji. Zwykle początek jest trudny i trzeba poczekać, aż pęknie w nich lęk przed otwarciem się, zwłaszcza wobec księdza, a w moim przypadku – jeszcze biskupa. Podsumowując, dzięki tym wszystkim spotkaniom zobaczyłem zupełnie nowe pokolenie młodych, które wielokrotnie musiało budować życie na popękanych fundamentach. W klasie maturalnej, gdzie w spotkaniu uczestniczyło ponad dwadzieścia osób, gorąca dyskusja zaczęła się od wyznania jednego z uczniów.
CZYTAJ DALEJ

Watykan: Mewa na dachu Kaplicy Sykstyńskiej "królową" mediów społecznościowych

2025-05-07 22:16

[ TEMATY ]

konklawe

PAP/EPA/FABIO FRUSTACI

Mewa siedząca długo na dachu Kaplicy Sykstyńskiej koło komina stała się w środę "królową" mediów społecznościowych. Obraz komina wraz z czuwającym przy nim pokaźnej wielkości ptakiem transmitowały przez ponad trzy godziny media na całym świecie dzięki zainstalowanej tam watykańskiej kamerze.

W mediach społecznościowych po pierwszym dniu konklawe i głosowaniu, zakończonym brakiem wyboru papieża, pojawiło się bardzo dużo komentarzy, których bohaterką jest właśnie rzymska mewa. Czasem dosiadała się do niej także druga.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję