Stacja 11
JEZUS PRZYBITY DO KRZYŻA

Przestań się użalać nad sobą! Wyrwij się z tej iluzji, że będzie ciepło i dobrze. Wstań i walcz! Tylko to Ci zostaje! Walcz do końca!

HISTORIA RAFAŁA:
„Czy zdarzyło Ci się kiedyś tak cierpieć, że już miałeś dość? I co się wtedy zdarzyło - przyszedł ktoś i wyciągnął pomocną dłoń, czy dobił? To był jeden z moich pierwszych dyżurów lekarskich. Nigdy go nie zapomnę. Pracowałem cały dzień i noc bez wytchnienia. Co chwilę ktoś potrzebował mojej pomocy, moich decyzji, których jeszcze wtedy się bałem, z braku wiedzy i doświadczenia. Wszystko się kotłowało w mojej głowie, musiałem ogarniać wiele spraw jednocześnie, chciałem zdążyć ze wszystkim. Do samego rana przygotowywałem raport, żeby wszystko przekazać kolegom jak należy. Przed raportem byłem zmęczony, ale zadowolony, że dopilnowałem wszystkiego, zrezygnowałem z możliwości przespania chociaż godziny, by wszystko było na tip-top. W trakcie przekazywania raportu jeden z lekarzy zaczął mnie przepytywać ze znajomości chorób pacjentów, szczegółowych wyników badań itp. Wszystko mi się mieszało w głowie, wielu rzeczy nie pamiętałem… Najpierw próbowałem się tłumaczyć, ale to tylko podsycało ataki. W końcu cierpliwie powtarzałem «nie wiem». Ten raport w mojej głowie trwał wieki. Czułem się zmiażdżony. Przed całym zespołem obnażony i dobity. Bez litości.

Jeśli liczysz na to, że Pan Bóg ochroni Cię przed nieszczęściami i cierpieniem, to jesteś głupi. Swojego umiłowanego Syna nie uchronił, dlaczego miałby Ciebie? Jezus powiedział do swoich uczniów: Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem. I wielu w błąd wprowadzą. Będziecie słyszeć o wojnach i o pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się tym. To musi się stać, ale to jeszcze nie koniec! Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi. Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści.” (Mt 24,4-7)

MÓDLMY SIĘ: Jezu, żebym był twardy…

Stacja 12
JEZUS UMIERA NA KRZYŻU

A śmierć istnieje. Jest faktem. Cierpienie istnieje. Syn Boga cierpi i umiera. I jego śmierć jest faktem. Stało się.

WSPOMNIENIE KAROLA:
„Alpy. Strome zbocze pokryte miękkim śniegiem. Trawersujemy do grani. Kiedy stąpam, noga zjeżdża mi coraz głębiej ze śniegiem w dół zbocza. Patrzę w dół, tam skały i mgła. Nie widać końca przepaści. Jesteśmy sami w promieniu kilkunastu kilometrów. Z każdym krokiem tracę pewność siebie, czuję, jak osuwam się wzdłuż zbocza w przepaść. Wiem, że jak spadnę, to nikt mnie nie uratuje, rozbiję się o skały, albo zamarznę, jeśli przeżyję upadek. Zaczynam się modlić: «Zdrowaś Mario…» Nie wiążemy się liną, by ten, który spadnie, nie pociągnął innych. Na asekurację nie ma warunków i czasu. Wyobrażam sobie swoją śmierć, jak będzie wyglądać, jak zareagują moi bliscy… To wszystko trwa sekundy. Czas nas goni, bo za kilka godzin będzie ciemno, a jeszcze trzeba zejść. Ok, trudno, najwyżej umrę. Przyspieszam. Wspinamy się na grań. Potem graniówka przy mocnym wietrze, czyli przejście wąską ścieżką miękkiego śniegu z przepaścią po obu stronach. Większość przebywam wyprostowany. Jak zginąć, to dumnie. Zdobywamy szczyt, schodzimy tą samą drogą… DocieSTACJA 12 ramy do schronu. Wszyscy żyjemy. Kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.” (Mt 16, 25)

ROZWAŻANIA KSENI:
„Stało się. Niby każdy wiedział, do czego to zmierza. Ale jest w człowieku taka zaskakująca «żywotność nadziei». Widzę to często w swoich pacjentach, chorych na nieuleczalne nowotwory. W ich najbliższych. Człowiek jest zaskakującym stworzeniem, które od samego początku wie, że umrze, ale kiedy faktycznie staje w obliczu śmierci, ma w sobie pewne zaskoczenie: Ale jak to? To naprawdę? I do ostatniej chwili, gdzieś z tyłu głowy, czasem bardzo cicho, a czasem na cały głos mówi w nas nadzieja, że stanie się cud. Że, jak w amerykańskich filmach, w tej właśnie najbardziej krytycznej chwili zostaniemy ocaleni. Często myślimy, że to Bóg nas ocali. Przecież obiecał strzec naszego życia, pilnować każdego kroku i policzył każdy włos na naszej głowie. A śmierć istnieje. Jest faktem. Cierpienie istnieje. Syn Boga cierpi i umiera. I jego śmierć jest faktem. Stało się.

Kiedy się modlę za swoich pacjentów, proszę o dobry czas. Proszę Boga, by dał im siły, by mądrze i w pełni wykorzystali ten czas, który mają. I kiedy się z nimi spotykam, uśmiecham się i mówię do siebie, że przecież wcale się tak bardzo nie różnimy - ja też gram na czas. Tylko oni wiedzą, że mogą go mieć niewiele, a ja jeszcze udaję, że o tym nie wiem.

MÓDLMY SIĘ:
Jezu, startuję w wyścigu z czasem. Dostałem go dużo. Od teraz aż do śmierci… I Ty bądź ze mną od teraz, aż do śmierci.