Reklama

Niedziela Podlaska

Nieść pomoc i nadzieję

Słowa Psalmu: „Ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie” (Ps 9, 19) są niesamowicie aktualne i wyrażają głęboką prawdę, że da się odnowić nadzieję straconą w obliczu niesprawiedliwości, cierpień i niepewności życia. Caritas Diecezji Drohiczyńskiej w obchodzony 17 listopada Światowy Dzień Ubogich przez realizowane akcje pomocowe jest tego przykładem

Niedziela podlaska 46/2019, str. 4-5

[ TEMATY ]

Caritas

pomoc

ubóstwo

Archiwum Caritas Diecezji Drohiczyńskiej

Wolontariusze z Bielska Podlaskiego przy zbiórce żywności Kromka Chleba dla Sąsiada, wrzesień 2019

Wolontariusze z Bielska Podlaskiego przy zbiórce żywności Kromka Chleba dla Sąsiada, wrzesień 2019

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Caritas Diecezji Drohiczyńskiej w swoich działaniach organizuje pomoc dla osób ubogich, nieporadnych, samotnych. Pomoc udzielana w ramach działalności diecezjalnej Caritas ma na celu wsparcie duchowe i materialne osób ubogich, którym nie powiodło się z powodu różnych przyczyn życiowych, takich jak choroby, kryzys ekonomiczny czy też przez sytuacje bezpośrednio niezależne od nich. Czasem w życiu człowieka mają miejsce zdarzenia, które powodują, iż dotyka go nieszczęście, utrata zdrowia lub majątku – po prostu świat wali się pod nogami. W takich przypadkach Caritas diecezjalna przez zaangażowanie i pracę wolontariuszy, ludzi bezinteresownie oddanych i chętnych do pomocy, przez wspólne działania wyciąga bratnią dłoń do potrzebujących. Wolontariusze zrzeszeni w szkolnych kołach i parafialnych zespołach Caritas, uczestnicząc i włączając się w akcje charytatywne, pomagają realizować konkretne programy Caritas.

Program Operacyjny Pomoc Żywnościowa

Reklama

Pomoc żywnościową w ramach projektu PO PŻ 2014-2020, Podprogram 2019, mogą otrzymać osoby, rodziny wielodzietne, znajdujące się w trudnej sytuacji z diecezji drohiczyńskiej, m.in. dotknięte ubóstwem, sieroctwem, bezdomnością, niepełnosprawnością, długotrwałą lub ciężką chorobą, które zyskują dochód nieprzekraczający 1402 zł w przypadku osoby samotnie gospodarującej i 1056 zł w przypadku osoby w rodzinie. Caritas współpracuje w tym zakresie z parafiami i ośrodkami pomocy społecznej z terenu całej diecezji drohiczyńskiej. Lokalne organizacje partnerskie przekazują żywność osobom zakwalifikowanym do pomocy w pobliżu ich miejsca zamieszkania i oferują również inne formy wsparcia: aktywizujące, edukacyjne, integrujące.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Okres dystrybucji żywności przypada od grudnia 2019 do lipca 2020 r. Każdy beneficjent programu otrzyma zestaw roczny produktów spożywczych o wartości 250 zł.

W ramach działań Podprogramu 2019 odbiorcy pomocy żywnościowej będą także mieli możliwość uczestniczenia w działaniach towarzyszących, realizowanych przez warsztaty kulinarne, ekonomiczne, przeciw marnowaniu żywności, które będą nastawione na podniesienie kompetencji w zakresie umiejętności prowadzenia gospodarstwa domowego. Uczestnicy warsztatów otrzymają także drobne gadżety w postaci: notesików, długopisów, fartuszków, pudełek na żywność itp.

Program Spiżarnia Caritas

Reklama

Pomoc oferowana w ramach projektu Spiżarnia Caritas polega na dystrybucji produktów żywnościowych z krótkim terminem przydatności, które odbierane są ze sklepów: Biedronka, Tesco oraz Selgros i przekazywane do placówek Caritas na terenie diecezji oraz bezpośrednio dla osób potrzebujących w: Sokołowie Podlaski w Jadłodajni im. św. Matki Teresy z Kalkuty, Siemiatyczach w Warsztatach Terapii Zajęciowej, prowadzonych przez Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, oraz w Bielsku Podlaskim w Warsztatach Terapii Zajęciowej, pilotowanych przez Caritas Diecezji Drohiczyńskiej. Program ten ma na celu łączenie ludzi przez angażowanie ich do udzielania pomocy i włączania się w akcje charytatywne. Wolontariusze odbierają ze sklepów pełnowartościowe produkty żywnościowe i przekazują je potrzebującym. Program Spiżarnia Caritas realizowany jest przez Caritas Diecezjalną w partnerstwie z Caritas Polska.

Jak zatem wygląda oferowana pomoc w Jadłodajni Caritas im. św. Matki Teresy Kalkuty? Otóż, w ramach prowadzonej Jadłodajni przez Caritas, osoby potrzebujące otrzymują ciepły posiłek, zupę z wkładką, która wydawana jest od poniedziałku do piątku przez cały rok. Dodatkowo w miarę zgłaszanych przez nich potrzeb dostają także paczki żywnościowe. Z Jadłodajni, która mieści się w Domu Miłosierdzia w Sokołowie Podlaskim korzystają osoby kierowane przez centra pomocy, dzieci uczęszczające do świetlicy socjoterapeutycznej, podopieczni Warsztatów Terapii Zajęciowej oraz inni zgłaszający taką potrzebę.

Zbiórki żywności Caritas

Caritas w sklepach na terenie diecezji drohiczyńskiej organizuje co roku zbiórki żywności pod następującymi hasłami: „Tak. Pomagam”, „Kromka Chleba dla Sąsiada” oraz „Torby od Serca”. W ramach tych akcji zbierane są produkty spożywcze z długim terminem przydatności oraz produkty chemiczne (mydła, szampony, żele, proszki itp.). Przekazana przez ludzi dobrej woli żywność, a zebrana przez wolontariuszy z SKC i PZC jest rozdysponowywana przez cały rok w Domu Miłosierdzia w Sokołowie Podlaskim, jak również w parafiach i niektórych szkołach, osobom potrzebującym z terenu naszej diecezji. Jest to pomoc doraźna, potrzebna w szczególności w okresach przedświątecznych – przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą.

W powyższe programy charytatywne zaangażowani są wolontariusze, pracownicy Caritas, a przede wszystkim ofiarodawcy i darczyńcy. Wspólne działania na terenie diecezji mają na celu przeciwdziałanie nierównościom społecznym oraz dążeniu do poprawy jakości życia ludzi najuboższych przez przekazywanie im pełnowartościowych produktów żywnościowych, ciepłych posiłków oraz oferowanie warsztatów podnoszących ich kompetencje żywieniowe. Oferowane działania mają także na celu przeciwdziałanie marnowaniu żywności. Pomoc ta wynika bezpośrednio z przesłania papieża Franciszka wyrażonego w encyklice „Laudato si”, do której nawiązuje w swojej działalności Caritas diecezjalna – oferując pomoc i dzieląc się tym, czym może, z osobami potrzebującymi.

2019-11-13 11:47

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Warto pomagać innym

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 28/2024, str. IV

[ TEMATY ]

pomoc

Zielona Góra

sztab ratownictwa

Sztab Ratownictwa Zielona Góra

Szkolimy dzieci

Szkolimy dzieci

Dzięki pomocy drugiemu człowiekowi nabieram chęci do życia, to daje mi bardzo dużą radość. Tego nie da się ocenić – mówi Krzysztof Niciński.

Jak mówi, 25 lat temu wraz z przyjaciółmi stworzył grupkę „pozytywnych oszołomów”, jak siebie nazywali, którzy chcieli robić coś za darmo. Tak powstał Sztab Ratownictwa Zielona Góra. W tym czasie członkowie stowarzyszenia zabezpieczyli ok. 1,5 tys. eventów. Nie da się tego przeliczyć na godziny i liczbę udzielonej pomocy. Połączyło ich jedno – wspólna pasja pomagania ludziom.
CZYTAJ DALEJ

Realizm duchowy św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Niedziela Ogólnopolska 28/2005

[ TEMATY ]

święta

pl.wikipedia.org

Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę - czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii. Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”. Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość, nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia. Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu. Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie. Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło. Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu, albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości. Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością. Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę, że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
CZYTAJ DALEJ

Ojciec Joachim Badeni OP, mistyk – 15 lat po śmierci znów przemawia do współczesnego człowieka

2025-10-01 17:09

info.dominikanie.pl

Ojciec Joachim Badeni OP – człowiek modlitwy, mistyk– 15 lat po śmierci znów przemawia do współczesnego człowieka dzięki książce „Amen. O rzeczach ostatecznych”. Osoby, dla których był przewodnikiem, dziś mogą pomóc w przygotowaniach do jego beatyfikacji, dzieląc się osobistymi świadectwami wiary, łask i spotkań z dominikaninem.

W tym roku minęło 15 lat od śmierci znanego i kochanego przez wielu dominikanina, ojca Joachima Badeniego – cenionego kaznodziei, duszpasterza i mistyka. Urodził się w arystokratycznej rodzinie i ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję