Eko-Piknik ze św. Janem Pawłem II

Spotkanie integracyjne, które odbyło się przy biłgorajskiej parafii, było doskonałym połączeniem rodzinnej zabawy i edukacji ekologicznej połączonej ze zbiórką problematycznych odpadów.

– Najbardziej zależy nam na tym, aby uczyć społeczeństwo właściwych zachowań mających na celu dobro naszej planety – informował organizator pikniku, ks. Krystian Bordzań. – Papież Jan Paweł II będąc w Zamościu szczególnie podkreślał znaczenie ochrony środowiska, ale również mówił o ekologii i ochronie każdego nowego życia. Nasz piknik jest skierowany w szczególności do dzieci, a poprzez nie do całych rodzin i całego społeczeństwa po to, aby z jednej strony edukować na temat ochrony naszej ziemi i segregacji odpadów, a z drugiej poprzez zabawę przyjemnie wspólnie spędzić czas – wskazał ks. Bordzań.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Młodzi dla ekologii

W organizację festynu włączyło się również Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży działające przy parafii św. Jana Pawła II. Należąca do KSM Aleksandra Chutkowska wyjaśniała, co ją zmotywowało do pomocy przy organizacji wydarzenia. – My, jako młodzież, chcielibyśmy zachęcić inne osoby do pomagania środowisku, segregowania śmieci i dbania o przyrodę, bo jej stan we współczesnym świecie niestety coraz bardziej się pogarsza. Chcemy przede wszystkim pokazać tym najmłodszym, że segregowanie śmieci jest bardzo dobre i potrzebne, że nie musimy używać ogromnej ilości foliowych torebek, plastikowych butelek czy słomek, ale możemy korzystać z ekologicznych zamienników, takich jak papier czy bawełniana torba wielorazowego użytku, a także pić wodę z kranu, która na naszym terenie jest zdrowa, czysta i spełnia wszelkie niezbędne normy. Wszystko wokół nas jest nam potrzebne i musimy o ten nasz świat zadbać wspólnie – mówiła Aleksandra Chutkowska.

O ekologii na scenie

Ze specjalnym ekologicznym programem artystycznym pt. „Frania Recykling. Cztery Żywioły i Ekodancing” do Biłgoraja przybył Teatr „Katarynka”. Aktorka Agata Gałach tłumaczyła, w jaki sposób można uczyć młode pokolenia o ekologii poprzez zabawę. – Jest bardzo ważne, aby dzieci uczyły się poprzez zabawę, bo wówczas lepiej wszystko sobie przyswajają. Dlatego śpiewamy piosenki, tańczymy, mamy w repertuarze również quiz ekologiczny. Uczymy ekologii przez zabawę z wodą, pokazujemy, jak oszczędzać wodę, robimy wielkie bańki mydlane, dzieci są zachwycone, a przy okazji od małego uczą się, jak dbać o środowisko przyrodnicze – podkreśliła Agata Gałach.

Reklama

Animacje, występy i pokazy

W programie wydarzenia znalazły się także animacje ekologiczne na scenie pod namiotem, koncerty muzyczne, występy artystyczne i pokazy taneczne, wielkie bańkowe show, ozdabianie toreb bawełnianych i konkurs loteryjny. Podczas pikniku wręczone zostały także nagrody, dyplomy i medale laureatom i uczestnikom konkursu pt. „I ty możesz zostać przyrodnikiem”.

Ponadto pracownicy nadleśnictw prowadzili warsztaty, pokazy oraz konkursy dla wszystkich uczestników pikniku związane z prowadzoną przez siebie działalnością. Były to zajęcia edukacyjne obejmujące zagadnienia związane z ochroną środowiska naturalnego, konkursy dla dzieci o tematyce przyrodniczej, polegające na rozpoznawaniu gatunków drzew oraz przybliżenie prac związanych z leśnictwem i nadzorem nad lasami. Nie zabrakło także stoisk z eko-produktami, z sadzonkami wydawanymi osobom przynoszącym surowce wtórne i elektroodpady, a także stoiska związanego z edukacją leśną w teorii i w praktyce. Dodatkową atrakcją była wymiana 5 kg makulatury, 20 zgniecionych butelek, 10 słoików lub butelek szklanych, 20 zgniecionych puszek aluminiowych, 10 baterii lub 1 kg elektroodpadów na drzewko.

Szacunek dla przyrody

– Musimy pamiętać o tym, że przyroda, lasy nie są nam dane raz na zawsze. Musimy o nie dbać i szanować. Lasy państwowe mają wiele programów ochronnych dla wielu gatunków zwierząt i roślin, i starają się realizować wiele funkcji. Dbamy o dostępność surowca drzewnego dla przedsiębiorców, ale też realizujemy funkcje ochronne i społeczne. W lasach państwowych realizowanych jest wiele projektów dotyczących gatunków chronionych, zagrożonych. Każde z nadleśnictw zajmuje się także edukacją leśną, dlatego m.in. bierzemy udział w takich przedsięwzięciach, jak piknik ekologiczny z Janem Pawłem II – przyznała Monika Magdziarz z Nadleśnictwa Biłgoraj.

Wydarzenie zostało zorganizowane przez Fundację „Gaudium et Spes” i parafię pw. św. Jana Pawła II w Biłgoraju we współpracy z Nadleśnictwami Biłgoraj, Zwierzyniec i Janów Lubelski. Festyn został dofinansowany ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie.

Od 2006 r. w Centrum pracuje zespół socjologów, który analizuje ślady, jakie pontyfikat Jana Pawła II odcisnął na życiu społecznym w Polsce. W tym roku, do tego gremium dołączyli badacze z Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego (ISKK), którzy w pierwszej części sympozjum przedstawili wyniki swoich prac. Natomiast w drugiej części głos zabrali socjologowie skupieni wokół CMJP2.
Ks. dr Wojciech Sadłoń z ISKK zaprezentował hipotezy nt. wpływu Jana Pawła II na polskie społeczeństwo i Kościół. Jego zdaniem, do 1989 r. oddziaływanie Jana Pawła II miało charakter ogólnonarodowy, poprzez ruchy niepodległościowe, w tym „Solidarność”. Było to wzajemne wzmocnienie dążenia do wolności i wiary oraz religijności Polaków. Przejawem tego (co znajduje potwierdzenie w danych statystycznych) były liczne pielgrzymki na Jasną Górę i do grobu ks. Jerzego Popiełuszki, które najwięcej osób przyciągały w latach 80.
Ponadto – jak zauważył - po roku 1979 liczba udzielanych chrztów w Polsce nagle przekroczyła liczbę urodzeń. - To oznacza, że osoby, które wcześniej nie były ochrzczone, po wyborze Jana Pawła II na papieża zdecydowały się na chrzest – wyjaśnił ks. dr Sadłoń.
Socjolog z ISKK zwrócił też uwagę, że po przemianach 1989 r. wyraźny był wpływ Jana Pawła II zwłaszcza na Kościół a okres ten można nazwać „wiosną struktur Kościoła”. Natomiast po śmierci papieża-Polaka żywe są pytania: na ile realnie jego dziedzictwo przetrwało, na ile jest realnie obecne w polskim społeczeństwie? Zdaniem ks. dr Sadłonia, to dziedzictwo w pełni zostało przyjęte tylko przez mniejszość społeczeństwa polskiego. - Pozostaje pytanie: na ile ta mniejszość jest twórcza i na ile będzie potrafiła oddziaływać na pozostałe grupy społeczne? – mówił prelegent z ISKK.
Z kolei dr Rafał Lange, socjolog z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, związany również z ISKK omówił strategie wychowania religijnego. Przytoczył dane, według których, tylko 8 proc. polskiego społeczeństwa uważa, że nie trzeba wychowywać własnego potomstwa w wierze religijnej.
Wskazał też na trzy najczęstsze strategie dotyczące stosunku do nauki religii. Instytucjonalna polega głównie na posyłaniu dzieci na lekcje religii, instytucjonalno-osobista – wiąże się m.in. z chodzeniem wspólnym na Mszę św., wspólną modlitwą z dzieckiem itp., natomiast pozainstytucjonalna – koncentruje się np. na rozmowach na tematy religijne, dawaniu przykładu itp.
Dr Lange zwrócił uwagę, że wybór danej strategii może być również próbą racjonalizacji odejścia od Kościoła, jak w przypadku strategii pozainstytucjonalnej, gdzie motywem jej wyboru może być też np. przeświadczenie, że Kościół jako instytucja jest niepotrzebny, gdyż wystarczy osobisty kontakt z Bogiem. Natomiast w przypadku osób religijnych, które preferują strategie instytucjonalne, wprawdzie widoczne jest zaufanie do Kościoła, ale osoby te nierzadko delegują obowiązek religijnego wychowania potomstwa poza rodziną.
Prof. Krzysztof Koseła z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego podkreślił w referacie pt. „Wiara bez konsekwencji? Polska po Janie Pawle II”, że badacze współczesnych społeczeństw dystansują się wobec tezy o nieuchronnym charakterze sekularyzacji i krytycznie oceniają wartość tego pojęcia. Mówił, że trzeba w nowy sposób myśleć o przemianach religijności i nie ograniczać się do pojęcia „sekularyzacji”, gdyż przestaje ono być adekwatne.
Według prof. Koseły na poziomie zasad, struktur, statutów, systemu społecznego dokonała się zmiana polegająca na desekularyzacji. – Wyjałowione z religijnych odniesień zasady Polski Ludowej upadły, a w ich miejsce pojawiły się nowe reguły, w myśl których jest miejsce na krzyż w Sejmie, na religijny charakter przysięgi oraz na lekcje religii w szkole – mówił. Z drugiej strony – jak zauważył – socjologowie obserwują działania ludzi odniesione do sfery publicznej i pozapublicznej, dostrzegając w nich motywacje religijne.
- W obszarze zasad społecznych widzimy cofanie sekularyzacji, natomiast w obszarze działania i praktyk – falowanie, odwroty i powroty troski o realizację woli Bożej u członków naszego nowoczesnego społeczeństwa. Motywacje ludzi w dziedzinie życia gospodarczego, polityki, edukacji, rozrywki, życia rodzinnego są raz mniej, innym razem bardziej motywowane religijnie – wyjaśniał prof. Koseła.
Socjolog zwrócił też uwagę, że w żadnym kraju religijność nie jest tak dobrze dokumentowana jak w Polsce, gdzie badania na ten temat prowadzi ISKK oraz 12 razy w roku CBOS.
Z kolei Paweł Gierech z Centrum Myśli Jana Pawła II poruszył temat „Polskiej pamięci o dziedzictwie Jana Pawła II”. Jego zdaniem, w dziedzinie pamięci mamy jako wspólnota zarówno sukcesy, jak i zaniedbania. W odniesieniu do postaci Jana Pawła II, pamięć kulturowa, przyszła zbyt wcześnie (np. ogólnonarodowe obchody rocznic, pomniki i inne formy upamiętnienia, które pojawiały się już za życia Jana Pawła II i pojawiają się do dzisiaj). Równolegle jest tzw. pamięć komunikatywna, udokumentowana wynikami badań CMJP2 i innych ośrodków badawczych.
Ok. 90 proc. Polaków uważa Jana Pawła II za autorytet, ok. 70 proc. stara się kierować jego wskazaniami. Daty „papieskie” – 2 kwietnia i 16 października należą obok Święta Niepodległości – 11 listopada – do triady rocznic uważanych za najważniejsze w historii nowożytnej Polski. Zdaniem Gierecha, w przypadku Jana Pawła II pamięć komunikatywna zaczęła współwystępować z kulturową, inaczej niż to przewiduje teoria Jana Assmana.
Socjolog z CMJP2 wskazał też na ogromną siłę mediów, które – jak się wyraził – coraz silniej decydują o tym, jakie treści wiążemy z przekazem pamięci Polaków, w tym pamięcią o pontyfikacie Jana Pawła II. – Dlatego nieobojętnym jest czy np. książka „Pamięć i tożsamość” pozostanie szkolną lekturą, czy też zniknie z kanonu, gdyż ma to konswekwencje dla kształtu pamięci naszej wspólnoty, podobnie jak to, czy zamiast przypomnienia słów pobudzających nas do krytycznej refleksji nad najważniejszymi papieskimi wezwaniami, zobaczymy po raz setny „papieskie kremówki” bez wspólnotowego kontekstu wadowickiej homilii – mówił.
Zdaniem Gierecha, w dyskusji o dziedzictwie Jana Pawła II nie powinno chodzić o wybór, czy stawiać pomniki czy czytać encykliki. Pamięć kulturowa wymaga materialnych nośników, również pomników. Same jednak nośniki nie przemówią. - Kiedy przyprowadzimy pod pomnik nowe pokolenie musimy sami wiedzieć, o czym mówić, co uznajemy w tej spuściźnie za szczególnie ważne – zaznaczył.
Podczas sympozjum socjologicznego w Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie poinformowano, że wczesną jesienią ukaże się książka pt. „Wiara bez konsekwencji? Polska po Janie Pawle II – studium socjologiczne".