Reklama

Niedziela Łódzka

Mama i tata do zadań specjalnych

Mówią, że spłacają dług wdzięczności. Bogusława i Jan Dąbrowscy. Duet do zadań specjalnych. Od 20 lat są rodzicami zastępczymi, od 9 lat prowadzą Rodzinny Dom Dziecka w Lubczynie działający w ramach łódzkiej Fundacji Happy Kids. Obecnie przebywa w nim dziewięcioro dzieci, w tym czworo niepełnosprawnych

Niedziela łódzka 22/2019, str. 6-7

[ TEMATY ]

dom dziecka

Archiwum rodzinne

W rodzinnym gronie świętują małe i duże wydarzenia

W rodzinnym gronie świętują małe i duże wydarzenia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pierwsze „zastępcze dziecko” (3,5-letnia Ania*). Trafia do nich zaniedbana, chora na zapalenie płuc, z niedorozwojem paluszków. – Nie wiedziała, jak się nazywa, na siebie mówiła „Ja”, bo nikt do niej nie mówił po imieniu. Zachowywała się jak zwierzątko, wszystkiego się bała. Wszystkiego po kolei musieliśmy ją nauczyć – wspomina Bogusława Dąbrowska. – To było dla nas olbrzymie wyzwanie, ale doszliśmy do wniosku, że to dziecko, którego chcemy i któremu pomożemy. I tak zrobiliśmy – dodaje. Po 4 latach pobytu w rodzinie zastępczej trafiła wraz z młodszym bratem do adopcji.

Karol i Konrad – bliźniacy z syndromem FAS. Ich mama nie tylko piła w ciąży, ale alkohol był jej głównym pożywieniem. Urodziła w domu w stanie upojenia alkoholowego, nigdy nie będąc u lekarza. Sąsiadka zastała ją z nieodciętą pępowiną, jedno dziecko kwiliło na tapczanie, a drugie pomiędzy tapczanem a ścianą. 11-letni Michał, który nie umie czytać, w ogóle nie zna liter. Mocno wycofany, z niedosłuchem. Jego kompleksy tak się nawarstwiły, że zamknął się w sobie i nie chciał chodzić do szkoły. Dziś nie tylko super czyta, ale też jest przesympatycznym nastolatkiem, który tańczy hip hop i marzy, by zostać fryzjerem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Rodzinny dom

Reklama

Szansą na nowe życie dla tych dzieci jest rodzina. Ktoś, kto przyjmie ich z wyrozumiałością takimi, jacy są. Pozwoli doświadczyć ciepła, zapewni poczucie bezpieczeństwa, pokaże, jak mogą wyglądać dobre relacje między ludźmi. – Przede wszystkim my jesteśmy cały czas. Jak wysiadają z autobusu i czuć jakiś kuszący zapach, dzieci mówią: „Mam nadzieję, że to w moim domu” – opowiada zawodowa mama. Jej mąż Jan dodaje: – Mieliśmy też z nimi rozmowę o tym, że nie trafili do „jakiegoś” domu, ale do „swojego” domu. Że ten dom nie jest ani mój, ani cioci, ale „nasz wspólny”.

Dziewięcioro dzieci to nie lada wyzwanie. Jak znaleźć czas dla każdego? – Często przygotowujemy wspólnie posiłki. Sam lubię pichcić i chłopców też do tego wciągnęliśmy. Raz w tygodniu robimy pizzę. Każdy bierze w tym udział: jeden kroi pieczarki, drugi smaży, ktoś robi sos, ktoś inny wałkuje ciasto – wyjaśnia Jan.

Chłopcy uwielbiają też prace na podwórku, w warsztacie. Działka, która na początku wydawała się dość duża, z biegiem lat się skurczyła. Drzewka, trampolina, namiot, basen, siatka do gry, stół do ping ponga. Wszystko, czego potrzeba, żeby się wyszaleć na świeżym powietrzu.

Wiosną tego roku Dąbrowscy kupili folię i zakładają ogródek. – Chcemy pokazać dzieciom, że warzywa i owoce nie biorą się znikąd – tłumaczą.

Blaski i cienie wychowania

Każde z tych miejsc wspólnego działania to też ich sposób na wychowanie. 2,5 roku temu trafili do nich bracia sprawiający problemy wychowawcze. Napiętnowani przez środowisko, poddali się opinii, jaka o nich krążyła, nie starali się z tym walczyć. – Postanowiliśmy najpierw popracować nad relacjami, pokazać im, że ich szanujemy, że są dla nas ważni. Chcieliśmy im pokazać ich wartość i mocne strony. Nie radzili sobie wtedy w szkole, dlatego postanowiliśmy poszukać tego gdzie indziej – opowiada Bogusława.

Reklama

Szybko okazało się, że jeden z braci ma smykałkę do samochodów, inny świetnie piecze czy gotuje. Choć początkowo chłopcy nie potrafili przyjmować pochwał, z czasem nabrali zaufania do przybranych rodziców i wiary we własne możliwości. Czy to oznacza, że dziś wszystko jest już super? – Zdarzają się różne wpadki, zwłaszcza w szkole, bo to trudne dla nich środowisko. Ale w domu? Mam z nimi super więź – dodaje przybrana mama.

Wychowanie własnych dzieci to już niełatwa rzecz. A wychowywanie dzieci, które zostały poranione i skrzywdzone, zazwyczaj przez osoby dorosłe, to prawdziwe wyzwanie. Jak się w tym odnaleźć? – Trzeba być bardzo cierpliwym i rozumieć te schematy działań. Właśnie dlatego mamy potrzebę ciągłych szkoleń z zakresu psychologii, wychowania, zdobywania nowych wiadomości – tłumaczy, podkreślając, że ważne jest również szukać pomocy u innych. – Nie jestem omegą, nie jest powiedziane, że wiem wszystko i daję sobie prawo do tego. Duże wsparcie i pomoc specjalistyczną otrzymujemy również ze strony Fundacji Happy Kids – zarówno w procesie wychowania dzieci, jak i współpracy z urzędami. Oni są dla nas i naszych dzieci jak rodzina. Zawsze mogę do nich zadzwonić, poradzić się – dodaje.

Cud narodzin

Jak to się stało, że ona – pracująca w banku i on – pracujący na poczcie, szczęśliwi rodzice Artura, zdecydowali się zaryzykować i podjęli wyzwanie opieki nad dziećmi pozbawionymi swojego domu? – Naszemu 6-letniemu synowi, który był jedynakiem, pewnego razu wpadła do ręki gazeta opisująca historie dzieci czekających na adopcję. Przyszedł do nas i zaczął ważną rozmowę, że on chciałby mieć rodzeństwo – mówią.

Reklama

To jednak nie było proste. W przypadku pani Bogusławy, która w młodości przeszła operację ginekologiczną, już pierwsza ciąża, zagrożona i z powikłaniami, była cudem. – Nawet nie podejmowałam kolej próby. Byłam szczęśliwa, że w ogóle przeżyłam, że syn się urodził zdrowy. Ale tamta rozmowa coś zmieniła. Zaczęliśmy o tym rozmawiać i doszliśmy do wniosku, że to Bóg zdecyduje czy pozwoli nam po raz kolejny przeżyć macierzyństwo i ojcostwo – wspomina.

Po 2 latach ginekolog zlecił badania, które potwierdziły, że nie ma szans na kolejną ciążę. – Pamiętam, że jechaliśmy całą drogę ze szpitala do domu, ok. 70 km, i nie rozmawialiśmy ze sobą w ogóle. Ale właśnie wtedy oboje zgodnie podjęliśmy decyzję, że będziemy adoptować dziecko.

Zgłosili się do ośrodka. Diagnozy, badania, testy, szkolenia. Dwa miesiące później okazało się, że pani Bogusława jest w ciąży, która nie miała prawa się zdarzyć. – Ginekolog postawił sprawę jasno – zostawił 1 proc. szans na cud. Dzisiaj ten cud ma 18 lat – mówią, kryjąc wzruszenie, gdy na nowo przeżywają tamte wydarzenia.

Pomimo ciąży nie zrezygnowali z bycia rodzicami zastępczymi. Ania trafiła do nich, gdy ich własną córkę od narodzin dzieliły jeszcze 2 miesiące. – Stwierdziliśmy, że skoro powiedzieliśmy A, to mówimy też B. Jakoś tak byłam spokojna o to, że wszystko dobrze się skończy. Chcieliśmy spłacić ten dług Panu Bogu, zostając rodziną zastępczą – wyjaśniają z prostotą.

* Imiona dzieci zostały zmienione.

2019-05-28 13:40

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przedsmak lata

Niedziela sandomierska 27/2022, str. VII

[ TEMATY ]

dzieci

Caritas

Ukraina

dom dziecka

Justyna Marzec/Caritas

Dzieci z Domu Dziecka z Pionierska koło Mariupola na Ukrainie na wycieczce

Dzieci z Domu Dziecka z Pionierska koło Mariupola na Ukrainie na wycieczce

Dzieci z Domu Dziecka z Pionierska koło Mariupola na Ukrainie, które przebywają w jednym z ośrodków Caritas wybrały się na dwudniową wycieczkę do Kazimierza Dolnego.

Wczesnym rankiem na Bulwar Sandomierski autokar przywiózł 35 dzieci wraz z opiekunami. To tam nastąpiła zbiórka oraz przydział grup do sterników, każdy został zapoznany z zasadami bezpieczeństwa panującymi na łodziach oraz programem wycieczki. Następnie ks. Bogusław Pitucha, dyrektor Caritas, odprawił wspólną modlitwę i życzył podopiecznym udanej pogody, szczególnie ze względu na niekorzystne alerty pogodowe. Jak powiedział ks. Pitucha, dzieci pod nadzorem dorosłych będą płynąć kajakami, tratwami i łodziami. – Pomyśleliśmy o takim wydarzeniu dla nich przede wszystkim dlatego, że zbliżają się wakacje, jest coraz cieplej. Będąc na spływie poczują przedsmak lata. Ponadto, będzie to dla nich urozmaicenie i nowa przygoda – mówił dyrektor.
CZYTAJ DALEJ

Rzym: w Bazylice św. Pawła za Murami powstaje wizerunek Leona XIV

2025-07-10 17:45

[ TEMATY ]

wizerunek

Bazylika św. Pawła za Murami

Papież Leon XIV

@Vatican Media

Papież Leon XIV w bazylice św. Pawła za Murami

Papież Leon XIV w bazylice św. Pawła za Murami

Rozpoczęły się prace przy mozaice, która będzie przedstawiać Ojca Świętego Leona XIV w Bazylice św. Pawła za Murami. Wkrótce wizerunek 267. papieża zostanie umieszczony na ścianie bazyliki. To tradycja sięgająca XIX wieku.

W Bazylice św. Pawła za Murami trwają prace związane z umieszczeniem mozaiki, przedstawiającej wizerunek Leona XIV. Choć wizerunek Papieża jeszcze nie jest widoczna, nisza jest już podświetlona na złoto, na znak, że tron Piotrowy jest zajęty przez obecnie urzędującego Biskupa Rzymu. Przypomnijmy, że 21 kwietnia, po śmierci papieża Franciszka, zgaszono światło oświetlające niszę z papieskim portretem, co było symbolicznym gestem żałoby.
CZYTAJ DALEJ

Informator pielgrzyma - W trosce o bezpieczeństwo

2025-07-10 21:03

[ TEMATY ]

Jasna Góra

pielgrzymi

informator

BP Jasnej Góry

Jasna Góra jest najbardziej rozpoznawalnym miejscem sakralnym w Polsce, głównym celem pielgrzymek. W ubiegłym roku w sezonie letnim tylko w pielgrzymkach pieszych, rowerowych oraz biegowych przybyło 101 627 pątników. Choć najważniejszą płaszczyzną troski o pielgrzymów jest sfera duchowa, to także w tej zewnętrznej, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo, nie brakuje starań.

24 godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu bezpieczeństwo na Jasnej Górze zapewnia Straż Jasnogórska. Jej zadaniem jest ochrona sanktuarium jako obiektu oraz zapewnienie bezpieczeństwa pielgrzymom, utrzymywanie porządku podczas uroczystości. Straż współpracuje z Policją, Strażą Miejską i Pogotowiem Ratunkowym w Częstochowie, a w czasie wizyt szczególnych gości – z Biurem Ochrony Rządu. Straż Jasnogórska jest odpowiedzialna przede wszystkim za bezpieczeństwo pielgrzymów oraz mienie, które się znajduje na terenie sanktuarium i terenach przyległych. Działa według wytycznych planu ochrony. Na całym obiekcie wyznaczone są posterunki, gdzie dana osoba pełniąca swoją służbę dyżurną, odpowiada za dany odcinek. Pracownicy Straży Jasnogórskiej są umundurowani, stąd widoczni przez pielgrzymów, więc każda osoba, która poczułaby się zaniepokojona jakąkolwiek sytuacją, ma w zasięgu wzroku pracownika straży. Jak sami uśmiechają się, najczęściej pełnią funkcję informacyjna, bo to właśnie ich pielgrzymi pytają o różne punkty sanktuarium jak np. muzea. Przedstawiciele Straży Jasnogórskiej ostrzegają przed nadmierną niefrasobliwością, jeżeli chodzi o widoczne trzymanie dokumentów, telefonów itp. Przestrzegają też przed ludźmi, którzy trudnią się procederem wyłudzania pieniędzy w zamian za np. przypinkę w formie krzyżyka, obrazka itp. To tzw. „przypinacze”, którzy deklarują, że otrzymane ofiary idą na rzecz sanktuarium. Nie ma to nic wspólnego z działalnością Jasnej Góry. Ofiary na rzecz renowacji sanktuarium czy na pomoc ubogim pielgrzymi mogą składać tylko w wyznaczonych miejscach do oznakowanych skarbonek. Z takiej ofiary też np. płynie dotacja na rzecz Jasnogórskiego Punku Charytatywnego, z którego pomocy materialnej korzysta wielu potrzebujących przez cały rok.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję