Sobór Watykański II zaznaczył zwrot w pojmowaniu misji. Podczas sympozjum zorganizowanego przez Instytut Katolicki Studiów Wyższych w diecezji Luçon, w marcu 2013 r., na temat „Pięćdziesięciolecie Soboru Watykańskiego II, hermeneutyka ciągłości”, chciałem podkreślić, że Sobór Watykański II stanowił pierwszą refleksję na temat misji w kontekście soboru ekumenicznego. Praca została rozpoczęta na Soborze Watykańskim I, ale nie została doprowadzona do końca. W dekrecie o działalności misyjnej Kościoła „Ad gentes divinitus” nastąpiła zmiana perspektywy przez stwierdzenie, zgodnie z którym fundament misji znajduje się nie tylko w nakazie Jezusa, ale w Trójcy: „Pielgrzymujący Kościół z natury swojej jest misyjny, ponieważ bierze początek z misji Syna i misji Ducha Świętego, zgodnie z zamysłem Boga Ojca” (nr 2).
Jeśli jasno nie oprzemy nakazu misyjnego na Trójcy, istnieje ryzyko sprowadzenia misji do różnorakich działań o charakterze socjalnym, do dzieł na rzecz rozwoju gospodarczego czy postępu, do zaangażowania politycznego na rzecz wyzwolenia uciśnionych ludów i do zwykłej walki z wykluczeniem. To wszystko są rzeczy dobre, niekiedy niezbędne, ale odrębne od misji, jaką Jezus powierzył swoim uczniom. Być misjonarzem nie znaczy bowiem dawać różne rzeczy, lecz przekazywać fundament życia trynitarnego: miłość Ojca, Syna i Ducha Świętego. Być misjonarzem to prowadzić ludzi do osobistego doświadczenia niezmierzonej miłości, jaka łączy Ojca, Syna i Ducha Świętego, by jednocześnie dać się pochwycić wraz z Nimi w gorejący żar miłości, która w najszczytniejszy sposób objawiła się na krzyżu. Być misjonarzem to pomagać innym stawać się prawdziwymi uczniami Jezusa, żyć w głębokiej przyjaźni z Jezusem i łączyć się z Nim w jedno (Rz 6, 5).
Za: „Bóg albo nic. Rozmowa o wierze”. Z kard. Robertem Sarahem rozmawia Nicolas Diat. Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa 2016.
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
Kochani, Siostry i Bracia,
Nigdy nie chciałem pisać tego listu. Nigdy sobie nie wyobrażałem tej chwili, że będę musiał odejść z Waszej - NASZEJ - Archidiecezji. A jednak potrzebuję go napisać; nie wyobrażam sobie odejść bez słowa. Słowa nie mojego, lecz BOŻEGO. Bo tylko Ono kryje w sobie nie tylko mądrość, ale i SIŁĘ przeprowadzania człowieka przez takie sytuacje.
Dzisiejsze Słowo stawia nam przed oczy postać św. Jana Chrzciciela, najważniejszego - obok Matki Bożej i św. Józefa - z bohaterów Adwentu. Nie chodzi przy tym o to, aby go jedynie przypomnieć (z racji na historyczną poprawność); chodzi o to, ABY SIĘ W JEGO OSOBIE ODNALEŹĆ. To bardzo ważne: przejrzeć się w osobie i w powołaniu Jana Chrzciciela - z całą pokorą i bojaźnią, pamiętając, że przymierzamy się do „największego spośród narodzonych z niewiasty” (por. Mt 11, 11). To ważne dla całego Kościoła: ważne dla rodziców i dla katechetów, ważne dla duchownych, szczególnie ważne dla biskupa. Dla każdej osoby, której powołaniem jest prowadzić innych do wiary. Dlaczego?
Czy zdarzyło ci się, że nastawiasz 5 alarmów, żeby nie zaspać, a i tak masz wrażenie, że przesypiasz coś ważnego w swoim życiu? W tym pytaniu kryje się prosta metafora współczesności: można przywyknąć do ignorowania sygnałów ostrzegawczych.
Ciekawą analogię daje ekologia lasu. Małe, naturalne pożary potrafią oczyszczać ściółkę i zapobiegać wielkim, niszczącym żywiołom. Gdy gasi się każdy najmniejszy ogień, narasta materiał, który przy jednym zapłonie tworzy “drabinę ogniową” prowadzącą aż po korony drzew. W życiu ludzi sygnał bólu lub dyskomfortu bywa podobnym małym pożarem – niewygodnym, ale ochronnym. Zlekceważony może przerodzić się w dramat. Wstrząsająca historia lekarza, który spóźnił się z pomocą, bo priorytetem była zapłata, pokazuje, jak daleko prowadzi przyzwolenie na codzienne drobne kompromisy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
