Chłopca 12 maja 2015 r. potrącił samochód. Jego stan był bardzo ciężki. Stwierdzono poważny uraz głowy, uszkodzenia mózgu, płuc, liczne złamania. Podejrzewano uszkodzenie kręgosłupa. Lekarze ze szpitala w Gorlicach podjęli decyzję o transporcie dziecka helikopterem do szpitala w Krakowie-Prokocimiu. Życie chłopca, mimo udzielonej pomocy w Gorlicach, wciąż było zagrożone. – W Krakowie Andrzejek leżał na intensywnej terapii – wspomina mama, Renata Rusin. – Miał stłuczone płuca, nie potrafił samodzielnie oddychać, był podłączony do respiratora.

Jej wstawiennictwo

Następnego dnia po wypadku, 13 maja, w Staszkówce tradycyjnie odprawiono nabożeństwo fatimskie. W tamtym dniu prawie cała wieś modliła się o uratowanie życia Andrzejka. Podczas nabożeństw majowych ministranci i ks. proboszcz Krzysztof Jarmuła, codziennie prosili Matkę Bożą Staszkowską za chłopca. Wypadek Andrzeja zdarzył się tydzień po jego I Komunii Świętej, tuż po tym, gdy zapisał się do ministrantów. – Marzył o tym, żeby służyć do Mszy św. – wspomina jego mama.

Gdy w Staszkówce trwały modlitwy, rodzice chłopca w szpitalnej kaplicy zamówili Mszę św. w intencji jego życia i zdrowia oraz modlili się przed obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. – Poprosiliśmy księdza, aby udzielił Andrzejkowi sakramentu namaszczenia chorych. Nastąpił pierwszy cud! Zaraz po namaszczeniu badania wykazały, że kręgosłup jest cały, nieuszkodzony, że jest tylko mały ubytek w kręgach. Lekarze byli zdumieni – opowiada Renata Rusin. Kolejnymi wyzwaniami było wybudzenie Andrzeja, który wciąż pozostawał nieprzytomny, oraz walka o to, aby mógł samodzielnie oddychać. – Kiedy syn się obudził, kontakt był z nim utrudniony, miał kłopoty z pamięcią, komunikacją – mówi mama. Lekarze podjęli decyzję o odłączeniu chłopca od respiratora. Udało mu się złapać oddech. – Na oddział przychodziła siostra zakonna z Komunią św. Razem z mężem zastanawialiśmy się, czy w takim stanie Andrzej da radę przyjąć Pana Jezusa. Ale chociaż miał kłopot z jedzeniem, przyjął Komunię św.! Potem siostra przychodziła do niego codziennie – opowiadają rodzice. Po niedługim czasie chłopca przeniesiono na oddział rehabilitacji w stanie prawostronnego paraliżu z urazowym obrzękiem mózgu. Lekarze nie dawali nadziei na to, że będzie mówił i chodził. – Za wstawiennictwem Maryi Bóg Wszechmogący działał – mówią rodzice. Andrzej zaczął przyjmować pokarm, wykonywać ruchy rękami i nogami. Po ok. 14 dniach przeniesiono go na wózek. Z pomocą rodziców zaczął uczestniczyć we Mszach św. w szpitalnej kaplicy. – Lekarze i pielęgniarki byli zdumieni i mówili, że „to działanie wyższej mocy” – mówi Renata Rusin i dodaje: – Kapelan powiedział do syna: „W twoich oczach widzę niebo”. A my z mężem byliśmy świadkami kolejnych, wspaniałych poczynań Maryi!

Po powrocie do domu Andrzej dalej wracał do sił i we wrześniu mógł kontynuować naukę w następnej klasie. Jeszcze raz zapisał się na kurs dla ministrantów – do dzisiaj służy do Mszy św. i ma szczególną słabość do Matki Bożej. – To tak, jakby Maryja go przyciągała do siebie – mówi z uśmiechem mama. Po wypadku chłopiec musi jednak chodzić na rehabilitację. Trudności sprawiają mu czasami proste i naturalne dla jego rówieśników czynności; również w naukę musi włożyć dużo więcej wysiłku. Ogólnie jest jednak zdrowy i szczęśliwy, za co rodzice są wdzięczni Panu Bogu i Matce Najświętszej.

Jej obecność

Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, znajdujący się w kościele pw. św. Wojciecha w Staszkówce, podobny jest do wizerunku Świętej Bożej Rodzicielki z Piekar Wielkich (obecnie w katedrze w Opolu). Obraz jest całkiem zwyczajny – podobne wizerunki Madonny znajdowały się niemal we wszystkich parafiach w średniowiecznej diecezji krakowskiej. Jednocześnie jest niezwykły, łaskami słynący, wokół którego rośnie i dzięki któremu podtrzymują się tradycja i wiara lokalnego Kościoła. W dawnych czasach do Staszkówki przybywali pielgrzymi z okolicznych wiosek; dziś przed Jej obrazem gromadzą się parafianie. Ważnym corocznym wydarzeniem jest odpust ku czci Imienia NMP we wrześniu.

Oryginalny obraz Matki Bożej Staszkowskiej spłonął w pożarze drewnianego kościoła w 1915 r. Obecny wizerunek Maryi i Jezusa jest wierną kopią tamtego pędzla Józefa E. Dutkiewicza. Matka Boża trzyma Dzieciątko na lewej ręce, a prawą wskazuje na Syna. Elementami wyróżniającymi są broszka spinająca Jej płaszcz i nimb z 12 gwiazd. Pomiędzy Maryją a Jezusem ukazana jest serdeczna więź; obraz tchnie spokojem i harmonią. Najstarsi mieszkańcy wsi pamiętają opowieści o cudownym uratowaniu przed rozstrzelaniem młodej dziewczyny w czasie II wojny światowej czy uzdrowieniu w 1948 r. Hieronima Szpyrki, kościelnego ze Staszkówki. Do cudów za wstawiennictwem Matki Bożej Staszkowskiej dochodzą również współczesne historie, jak ta o Andrzeju Rusinie oraz inne, często pozostające tylko w sercach parafian. Świadczą o ciągłej opiece i obecności Matki Bożej wszędzie tam, gdzie żywe są wiara i pobożność.