Nie potrafię sobie wyobrazić życia bez ich obecności. Nie umiem powiedzieć, jak wyglądałoby oblicze Kościoła, naszego diecezjalnego Kościoła bez ich „bycia” wśród nas. Osobiście tak wiele zawdzięczam osobom życia konsekrowanego, zwłaszcza siostrom zakonnym, które na każdym odcinku mojego życia były obecne. I teraz, w przededniu Światowego Dnia Życia Konsekrowanego chcę najpierw wyrazić wdzięczność za tych, z którymi łączy mnie Chrystusowe zaproszenie do pójścia za Nim. W dalszej kolejności chcę zachęcić nas wszystkich do ufnej modlitwy, zwłaszcza 2 lutego, o nowe powołania do wspólnot życia konsekrowanego.

Wspomniałem na początku, że na mojej drodze życia są obecne, i trudno mi sobie wyobrazić drogę życia bez obecności sióstr zakonnych. Odkąd pamiętam, były obecne w życiu mojej rodziny i moim osobistym. Najpierw Siostry Karmelitanki, malujące ikony i posyłające je do mojego domu, i te od cukierków i innych słodkości. Potem hrubieszowskie Córki Maryi Niepokalanej, z którymi jeździłem nad Lednicę i z którymi przeżywałem radość Prymicji jednego z hrubieszowskich neoprezbiterów. I potem droga seminaryjnej formacji i coraz to nowe wspólnoty: Serafitki z Matczyna i ich opieka nad niepełnosprawnymi dziećmi, Misjonarki Świętej Rodziny z ul. Kochanowskiego w Lublinie i wspólne odmawianie Koronki do Bożego Miłosierdzia w czasie środowych spacerów... I wreszcie siostry, z którymi łączy mnie rodzinna parafia: s. Kazimiera, s. Amicja, s. Katarzyna, s. Małgorzata. Ale pójdźmy dalej. Poprzez przyjęcie święceń prezbiteratu zostałem włączony w Kościół Zamojsko-Lubaczowski. A tego nie potrafię sobie wyobrazić bez Sióstr Albertynek w Pizunach i Lubaczowie, bez Misjonarek Maryi w Łabuniach i Zamościu, bez biłgorajskich Benedyktynek i tarnogrodzkich Serafitek, bez Felicjanek w Cieszanowie, Bełżcu, Narolu i Oleszycach. Nie wiem, jakby to było, gdyby zabrakło Małych Sióstr Jezusa, czy na co dzień milczących, ale ogarniających modlitwą nasz diecezjalny Kościół tyszowieckich Mniszek Kamedułek i Klarysek z Sitańca. A przecież między nami posługują i są obecne w naszych kancelariach parafialnych, zakrystiach, bezhabitowe siostry Imienia Jezus i Córki Maryi Niepokalanej. A przy ołtarzach i konfesjonałach obecni są Ojcowie Bernardyni, Franciszkanie Konwentualni, Misjonarze Krwi Chrystusa i Redemptoryści.

Ich obecność i posługa wpisują się w życie diecezji, ale i moje osobiste życie, dlatego zachęcam do modlitwy w intencji tych, którzy za kilka dni będą przeżywać swoje święto, a z którymi łączy mnie Chrystusowe wezwanie. Módlmy się o „nowych” konsekrowanych, także dla naszego diecezjalnego Kościoła.