Czy słuchasz Boga? – to pytanie często padało z ust ks. Johna Bashobory podczas rekolekcji, które odbyły się w Toruniu w dniach 16-18 listopada. Zorganizowało je Katolickie Stowarzyszenie Ewangelizacyjne „Posłanie”, a uczestniczyło w nich 1,5 tys. osób z Polski i zagranicy
Ugandyjski rekolekcjonista, założyciel i dyrektor sierocińca, w którym przebywa obecnie kilka tysięcy dzieci, wieloletni koordynator Odnowy w Duchu Świętym w diecezji Mbarara gościł w Polsce (a także w naszej diecezji) nie po raz pierwszy. Tym razem tematem jego rekolekcji było słuchanie.
Wiele osób dzisiaj ma pragnienie adoracji, spotkania z Panem w ciszy. Warto pójść za tym Bożym wołaniem: „On szuka nas, bo my szukamy Jego – a w tym spotkaniu dzieją się cuda”. Co jednak w przypadku osób, które doświadczają czasu pustyni, oschłości na modlitwie, przeciwności życiowych? To także może stać się błogosławieństwem, jeśli zwrócimy się wówczas do Boga, zaczniemy na nowo z Nim rozmawiać i słuchać Go. Przemiana serca często jest początkiem przemiany sytuacji zewnętrznej.
W życiu chrześcijanina istotne jest nie tylko słuchanie Boga, lecz także siebie nawzajem. Ks. Ba-
shobora w barwnych przykładach przedstawiał sytuacje, w których nie zwracamy uwagi na to, co mówimy, nieopatrznie raniąc drugiego człowieka. Naszym zadaniem tymczasem jest bycie ambasadorem Boga – błogosławienie i ochranianie tych, którzy są nam dani i zadani. „Jak zwracasz się do męża, żony, dzieci, ludzi mijanych na ulicy? Sprawdź swój słownik!”. Miłość wzajemna wyraża się w prostych gestach, uśmiechu, codziennej bliskości.
Podczas rekolekcji nie zabrakło modlitwy o uzdrowienie relacji damsko-męskich. Przebaczenie – choć wydaje się być trudne – uwalnia: w przeciwnym razie ci, którzy nas zranili, stają się bożkami, których nie chcemy wypuścić z własnej głowy i serca.
Zwolnij
Ważną kwestią w życiu osoby chcącej podążać za Panem i głosić Dobrą Nowinę jest rozeznawanie i posłuszeństwo Kościołowi. Cennym doświadczeniem jest stałe kierownictwo duchowe; nikt nie jest sędzią we własnej sprawie, a postawa „wszystko jest ze mną w porządku” jest zabójcza dla wzrostu duchowego. Inni ludzie są dla nas lustrem. Ks. John kładł duży nacisk na to, by czerpać z wielowiekowego doświadczenia Kościoła, korzystać z sakramentów, zachęcał do modlitwy różańcowej i nabożeństwa szkaplerznego; przede wszystkim jednak zwracał uwagę na to, by rozważać Słowo Boże. Wciąż dziwi go europejski pośpiech, także w sprawowaniu Eucharystii. Przypomniał, że Msza św. jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Panem i słuchania Jego Słowa. Ono to właśnie „daje nowy dynamizm miłości” 3-dniowe rekolekcje przyniosły wiele owoców. Osoby składające świadectwa ostatniego dnia mówiły nie tylko o uzdrowieniach fizycznych. Dla wielu z nich – szczególnie młodych – był to czas pogłębienia wiary i umocnienia nadziei w obliczu trudnych doświadczeń.
Na „ADVENTure. Rekolekcje w Wielkim Mieście” zapraszają portal Stacja7.pl i archidiecezja warszawska - od 5 grudnia w sieci, a od 15 grudnia w kościele św. Anny w Warszawie.
„W rekolekcyjną podróż chcemy zabrać: wszystkich zabieganych, wiecznie spóźnionych, zapracowanych, nieco pogubionych. Pragniemy zwrócić uwagę na to, by – jak mówi kard. Kazimierz Nycz – adwent wydarzył się w życiu każdego człowieka” – zachęca Aneta Liberacka, dyrektor portalu Stacja7.pl, który wraz z archidiecezją warszawską współorganizuje rekolekcje adwentowe „ADVENTure. Rekolekcje w Wielkim Mieście”.
Doskonale znany tekst dzisiejszej Ewangelii zachęca nas do konfrontacji z naszym podążaniem za Chrystusem. Zastanawiamy się nieraz nad naszą relacją do Boga, wiele możemy już o tym powiedzieć, ale życie nieustannie to weryfikuje i niejako wymusza na nas stanięcie w prawdzie wyrażonej nie tylko słowem, ale nade wszystko czynem. Już nieraz uświadamialiśmy sobie, że wiara i pójście za Chrystusem nie jest życiem usłanym różami, a dziś Jezus mówi nam wprost o drodze, na której trzeba dźwigać codzienny krzyż. I stoi przed nami wiele, na pozór sprzecznych, zachowań, jak choćby nienawiść do ojca, matki, żony, dzieci. Czy może nas ów tekst gorszyć? Myślę, że żadną miarą. Trzeba jednak należycie uporządkować hierarchię wartości w naszym życiu, by wiedzieć, co z czego wynika. Oczywiście, na pierwszym miejscu musi być Bóg. Potem – Jego wola względem naszego życia. To tak jakby z nieco innej strony modlitwa Ojcze nasz..., która przypomina wpierw o uświęceniu Boga, o Jego należytym miejscu w naszym życiu, o naszej otwartości na Jego wolę, a następnie dopiero wyraża prośbę o chleb powszedni, który jest symbolem doczesności. Wszystko musi być budowane na fundamencie, którym jest Bóg. Jeśli chcesz pójść za Chrystusem, musisz to uczynić bezkompromisowo. Stanąć przed nim sam na sam. Bez niczyjego wsparcia, zaplecza i zabezpieczeń. Tylko On i ja. Moje „ja” – ja sam przed Nim jestem nikim, bo wszystko, czym jestem, wynika z mojej relacji do Niego. Tym jest moja „nienawiść” do siebie samego: wyraża się w oddaniu wszystkiego Bogu – tak jak oddanie żony, dzieci, braci czy sióstr. Wszystko zaczyna się od mojej relacji do Niego. Od wzięcia tego wszystkiego jakby od nowa – w postaci krzyża obrazującego wszystko, z czym przychodzi mi żyć na co dzień. Jeśli nie przyjmę tego w duchu wiary, nie jestem uczniem Chrystusa. Cała rzeczywistość mojego ziemskiego pielgrzymowania musi być interpretowana w duchu wiary. Wszystko dzieje się po coś. Wszystko w Bożym planie ma swój sens i ma czemuś służyć. To fundament, o którym pisze dalej ewangelista Łukasz. Twoje życie musi być zaplanowane na współpracę z Bogiem. Zaczynasz budować. A jeśli już, to od początku do końca – mówiąc nieco prostym językiem: na dobre i na złe. Jestem z Nim wtedy, gdy moje życie „układa się”, ale i wtedy, gdy przychodzi moment próby. To jest nie tylko trwałe budowanie fundamentu, ale i zdolność wykończenia budowy. Jeśli w chwili próby porzucam Jezusa, to jestem człowiekiem godnym politowania albo obiektem drwin. Czym jest moja wiara tylko w chwili powodzenia, albo czym jest moja miłość tylko w dobrej, a nie złej doli? Życie nasze pozostaje ciągłym zmaganiem, walką – wygrana pozostaje tylko z Chrystusem.
Siostry Służebniczki świętowały 100 lat posługi we Wrocławiu.
– To, kim jesteś droga siostro, drogi bracie, drogi kapłanie, sprawdza się w spotkaniu z drugim człowiekiem – mówi abp Józef Kupny.
Potrójny jubileusz świętowała parafia NMP Matki Pocieszenia u ojców redemptorystów we Wrocławiu: 75-lecie parafii, 100-lecie obecności Sióstr Służebniczek NMP przy ul. Czarnoleskiej oraz 50-lecie Duszpasterstwa Akademickiego „Redemptor”. Uroczystościom przewodniczył abp Józef Kupny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
