Reklama

Niedziela Sandomierska

Różańcowa Pani nieba, ziemi

Zelatorzy i członkowie Kół Żywego Różańca spotkali się w sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej w Tarnobrzegu na dorocznym zjeździe modlitewno-formacyjnym

Niedziela sandomierska 42/2018, str. IV

[ TEMATY ]

Żywy Różaniec

Ks. Adam Stachowicz

Uroczystości przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz

Uroczystości przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Święty Jan Paweł II swego czasu powiedział: „Różaniec to moja ulubiona modlitwa! Taka wspaniała modlitwa! Wspaniała w jej prostocie i jej głębi. W tej modlitwie powtarzamy po wielokroć słowa, które Dziewica Maryja usłyszała od Archanioła i od swej kuzynki, Elżbiety. Na tle słów: «Zdrowaś Maryja» dusza uzmysławia sobie zasadnicze wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa. Modlitwa tak prosta i tak bogata. Z głębi mojego serca zachęcam wszystkich do jej odmawiania”.

Różaniec wciąż jest modlitwą żywą i młodą, czego dowodem jest podejmowanie tej modlitwy przez coraz to większe zastępy ludzi starszych, młodych i dzieci. Ta forma modlitwy istnieje prawie w każdej parafii, a w Polsce liczy ponad milion członków. Obecnie na terenie diecezji do Kół Różańcowych przynależy ponad 40 tys. osób.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Prostota i skuteczność

Reklama

Róże Różańcowe są zorganizowaną wspólnotą osób, modlących się codziennie na różańcu. – Każda „Żywa Róża” składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę Różańca. Koniecznie jednak tę, która zostaje powierzona do rozważania i odmawiania raz w miesiącu, przy „zmianie tajemnic”. Wtedy wszystkim członkom przydziela się nowe tajemnice do odmawiania w taki sposób, aby w jednej „Żywej Róży” były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice, czyli w sumie 20. Bardzo istotne jest również to, że wszyscy członkowie róży modlą się w tej samej intencji – zaznacza ks. Augustyn Łyko, diecezjalny duszpasterz Kół Różańcowych.

– Odpowiedzialność za działanie poszczególnych róż ponoszą zelatorzy, inaczej przewodniczący, którzy starają się o to, aby 20 osób codziennie odmawiało swoją tajemnicę, tworząc nieprzerwany „Żywy Różaniec”. Zaniechanie modlitwy jest zaniedbaniem wielkiego dobra, którego w jakimś stopniu pozbawione zostaje całe koło. Zelatorzy organizują swoje koła nie tylko w kwestiach modlitwy, choć stanowi ona podstawę. Członkowie wspólnoty różańcowej bardzo często aktywnie uczestniczą w życiu parafii. Organizują spotkania z okazji jubileuszy, imienin czy rocznic. Dbają o przydrożne kapliczki, ozdabiają figury będące w pobliżu ich miejsc zamieszkania, spotykają się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca na Mszy św. odprawianej w ich intencji, w każdą niedzielę poszczególne koła prowadzą Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP i odmawiają Różaniec. Nie zapominają o zmarłych członkach wspólnoty różańcowej, zamawiając w ich intencji Msze św. i czynnie uczestnicząc w pogrzebie. Rok modlitwy i pracy kończą spotkaniem opłatkowym oraz agapą – podkreśla ks. Łyko.

Reklama

Koła Żywego Różańca to formacja typowo modlitewna. Ich członkowie to ludzie, na których parafia, a nawet cały Kościół, może liczyć. – Nie mam wątpliwości, że Różaniec jest szczególną modlitwą, o czym niejednokrotnie przypominał św. Jan Paweł II i wielu innych świętych. To właśnie ta modlitwa najlepiej wyraża pobożność Polaków i w pewnym sensie jest jakby źródłem wiary. Zasługuje więc na wielki szacunek nie tylko ze względu na ogromną historyczną rolę, jaką odegrał w życiu Kościoła, ale przede wszystkim dlatego, że jest „nauczycielem” chrześcijańskiej miłości. Przynależność do kół daje poczucie wspólnoty: już nie sam wołam do Boga, ale czynimy to razem, także wtedy, gdy modlimy się osobno w swoich domach – zauważa ks. Augustyn.

Tarnobrzeskie świętowanie

Po raz ósmy odbyła się Diecezjalna Pielgrzymka Kół Żywego Różańca. W tym roku miała ona miejsce u Ojców Dominikanów w Tarnobrzegu w przeddzień wspomnienia Matki Bożej Różańcowej. Poprzednie spotkania diecezjalne odbywały się w Janowie Lubelskim, Radomyślu nad Sanem, Sulisławicach, Ostrowcu Świętokrzyskim, Ożarowie, Stalowej Woli-Rozwadowie i Bogorii.

Podczas pielgrzymki w Tarnobrzegu spotkało się ponad 2,5 tys. osób, a wśród nich duszpasterze ze swoimi wiernymi oraz siostry zakonne. Odbywało się ono w ogrodach przyklasztornych Ojców Dominikanów, którzy gościnnie przyjęli pielgrzymów. Miejscowi duszpasterze przedstawili historię cudownego obrazu Matki Bożej, kościoła i klasztoru, a także pielgrzymi mogli wysłuchać konferencji o duchowej potędze Różańca. Następnie miała miejsce wspólna modlitwa różańcowa ofiarowana w intencji diecezji, rodzin oraz powołań kapłańskich i zakonnych.

Po Mszy św. na scenie w ogrodach zakonnych dzieci i młodzież z miejscowej szkoły katolickiej przedstawiła program słowno-muzyczny ukazujący błogosławionych i kandydatów na ołtarze związanych z naszą diecezją. Wśród nich znaleźli się: bł. Wincenty Kadłubek, bł. ks. Antoni Rewera czy sługi Boże – Teresa Morsztynówna oraz matka Kolumba Białecka. Następnie koncertował zespół folklorystyczny ze Złoczowa na Ukrainie. Spotkanie zakończyła agapa.

Eucharystia w centrum

Reklama

Mszy św. koncelebrowanej przez licznych kapłanów przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz. – Tak jak parafia jest podstawową komórką w ciele Kościoła, podobnie Koła Różańcowe są filarami naszych wspólnot parafialnych i to niemal pod każdym względem: modlitewnym, ewangelizacyjnym, a nawet materialnym. Niech w tym niełatwym czasie Różaniec zwiąże nas jeszcze mocniej z Chrystusem i Maryją oraz między sobą – mówił Biskup Sandomierski. Przeor tarnobrzeskiego klasztoru o. Marek Grzelczak OP wskazał w homilii na znaczenie słów z „Pozdrowienia Anielskiego”, które recytowane są podczas odmawiania Różańca. – Maryja usłyszała od Anioła Gabriela zapewnienie: „Pan z Tobą”, które było potwierdzeniem Bożej obecności w powołaniu, jakie otrzymała. Podobnie i nas Bóg chce zapewnić: „Jestem z tobą”, gdy przeżywasz trudności, gdy cierpisz, gdy jesteś samotny. Musimy uwierzyć w to Boże zapewnienie jak Maryja, która w pełni zaufała Bożemu wezwaniu. Bóg chce być uczestnikiem naszego życia w modlitwie oraz poprzez dar Komunii św. Dlatego każdemu z nas potrzeba pełnego zawierzenia Bogu, „dla Niego bowiem nie ma nic niemożliwego”. Odmawiając Różaniec, trwajmy z Maryją w wierności Bogu poprzez wypełnianie Jego woli – podkreślał kaznodzieja.

Dynamiczny rozwój

Warto zauważyć, że w ostatnim czasie powiększa się liczba osób młodych, którzy chętnie podejmują tę modlitwę, tworząc tzw. Internetowe Róże Różańcowe. Studenci, młodzież szkół średnich, zawodowych czy gimnazjów, kontaktując się przez e-mail czy portale społecznościowe, tworzy wspólnotę ludzi, którzy z odwagą i entuzjazmem podejmują codzienną modlitwę na Różańcu. Idea Internetowych Róż Różańcowych właściwie nie odbiega od tych tradycyjnych. Młody człowiek, kontaktując się poprzez Internet, otrzymuje przesłane mu przez zelatora tajemnice wraz z intencją papieską na początku każdego miesiąca. Zelatorem jest osoba, która skrzyknęła 20 osób i zachęciła do wspólnej modlitwy w konkretnych intencjach kościoła jak i dołączonych intencjach osobistych. Nie należy się zrażać, gdy będzie mniej niż 20 osób, lecz rozpocząć wspólne odmawianie Różańca, bo z biegiem czasu grupa się dopełni. Niewątpliwie tworzenie takich internetowych wspólnot modlitewnych przynosi owoce konkretnym osobom, które w zaciszu własnego serca odkrywają sens i piękno modlitwy.

– Podjęcie takiej modlitwy przez młodego człowieka jest wyrazem jego żywej przynależności do wspólnoty Kościoła, a często i świadectwem wśród rówieśników. Rozmawiając z młodymi ludźmi, wyczuwa się potrzebę głębi, zatrzymania się i refleksji – co daje niewątpliwie modlitwa różańcowa. Może dlatego tak bardzo kochana jest ta modlitwa, ponieważ rozważane w niej tajemnice z życia Jezusa i Maryi obrazują życie każdego z nas. Przecież tak jest – przesuwając paciorki różańca, zawsze myślimy o Jej życiu i tak często zatrzymujemy się na naszym życiu – zauważa opiekun wspólnot różańcowych.

2018-10-16 11:31

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Żyć słowem Bożym jak Maryja

Niedziela legnicka 42/2022, str. I

[ TEMATY ]

Żywy Różaniec

Ks. Waldemar Wesołowski/Niedziela

Pielgrzymka Róż Różańcowych należy do jednej z najliczniejszych

Pielgrzymka Róż Różańcowych należy do jednej z najliczniejszych

Już po raz 30 w sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie spotkały się róże Żywego Różańca. To jedna z najliczniejszych pielgrzymek, jakie przybywają do tego miejsca. W tym roku razem ze swoimi duszpasterzami modliło się blisko 4 tys. wiernych.

Spotkanie rozpoczęła adoracja Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa. Legnicki biblista ks. prof. Jan Klinkowski wygłosił konferencję dotyczącą biblijnych aspektów tajemnic chwalebnych Różańca św. W południe odprawiona została Msza św. pod przewodnictwem bp. Andrzeja Siemieniewskiego, w której wziął także udział biskup senior Stefan Cichy.
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Pierwsza dekada za nimi. Jubileusz IMPAST-u

Zespół IMPAST świętuje 10-lecie działalności artystycznej. Z tej okazji zaprasza na jubileuszowy koncert.

Poprowadzi go Angelika Kawecka, a na scenie – obok głównych członków zespołu: Aleksandry Kowalskiej (wokal), Magdaleny (wokal) i Bartosza (gitara elektryczna) Sadlejów, Roberta Machalskiego (bas) oraz Tomasza Mężyka (klawisze) – pojawią się także goście specjalni: Michalina Putek (skrzypce, wokal), Artur Broncel (klawisze), Wojciech Gorzelak (perkusja), Roman Kowalski (djembe), Grzegorz Kowalczyk (bas), Marcin Myga (bas), Leszek Nagiel (akordeon) oraz chórek: Katarzyna Szymonik (sopran), Natalia Zielonka (alt), Dariusz Madejski (tenor) i Dawid Serwa (bas).
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję