W parafialnym kościele w Oleszycach emerytowani i czynni nauczyciele orazpracownicy, absolwenci i uczniowie, goście i rodzice uczniów miejscowego Zespołu Szkół świętowali 27 października jubileusz 45-lecia tej placówki oświatowo-wychowawczej.
Radość spotkania
Zebranych powitała nowa dyrektor Zespołu Szkół w Oleszycach Maria Baran. – Jestem dumna, jako nauczyciel, a teraz jako dyrektor, że mogłam i mogę pracować w szkole, która wpisuje się w przestrzeń rolniczą pięknej lubaczowskiej ziemi i Roztocza. Na przestrzeni 45 lat mury naszej szkoły opuszczali piękni, młodzi ludzie, którzy kreują współczesność, nadają kształt obecnemu obrazowi świata, wpływają na bieg wydarzeń i życie innych. Przykładem jest abp Mieczysław Mokrzycki, absolwent naszej szkoły, który przez 9 lat towarzyszył, jako sekretarz, św. Janowi Pawłowi II i przez dwa lata papieżowi Benedyktowi XVI, a obecnie jest metropolitą Lwowa. Wyznaje, że wielkość człowieka mierzy się miarą miłości, skromności i pokory. To piękne słowo „pokora” jest mottem życia abp Mokrzyckiego. Twoja obecność, Księże Arcybiskupie, w kościele i szkole jest dla nas ogromnym przeżyciem. Pragniemy otworzyć nasze serca na twoje słowo, niech umacnia nas w postanowieniach i działaniach, a twoje pasterskie błogosławieństwo niech pomoże w pięknym przeżyciu jubileuszu – mówiła dyrektor Maria Baran.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
– Nasza radość jest pełna, bo gromadzi nas Chrystusowy ołtarz i św. Jan Paweł II, relikwie którego otrzymaliśmy od abp Mieczysława Mokrzyckiego, który uroczyście je intronizował w naszej świątyni. Witam go dziś, jako proboszcz tej wspólnoty – dodał dziekan ks. kan. Józef Dudek.
Absolwent Metropolitą
Koncelebrowanej Eucharystii dziękczynnej przewodniczył abp Mieczysław Mokrzycki. W homilii odżyły wspomnienia z lat spędzonych w tej szkole.
Reklama
– Śmiałości do wypowiedzi dodaje mi ten kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, który otworzył się na nas, gdy z całej okolicy przyjechaliśmy do szkoły w Oleszycach. Stąd popłynęło zaproszenie przez naszych katechetów do odpowiedzialności za obraną drogę wiary i zaangażowanie swojej woli i chęci, by ją pogłębić i poznawać. Musiało nam być tu dobrze, o czym świadczy fakt, że nie tylko chodziliśmy na wyznaczone lekcje katechezy, ale i angażowaliśmy się w oazę Ruch Światło-Życie, rekolekcje, radosne spotkania opłatkowe, a wszystko to pozwalało się tu poczuć jak w domu. Dobrze, że tu dziś jesteśmy. Rozpoczynamy jubileuszowe spotkanie w tym miejscu, bo tak jak przed laty czeka na nas Bóg ze swoim Słowem i Eucharystią. Dziękujemy dziś Bogu za ludzi, jakich spotkaliśmy w czasie szkolnej młodości, za kapłanów, nauczycieli, przyjaciół i znajomych – wskazał Ksiądz Arcybiskup. – Zakorzenione w nas cechy pozwalają położyć na ołtarzu Chrystusa obok hostii modlitwę za rodziców, nauczycieli, wychowawców, katechetów, koleżanki i kolegów – podkreślił Kaznodzieja. Nie zabrakło w tej sentymentalnej homilii odniesień do szkoły. – Po Eucharystii przekroczymy progi naszej Alma Mater, która od 45 lat wpisuje się w krajobraz naszej małej ojczyzny, jakże przywiązanej do pracy na roli. Otwarcie tej szkoły było odpowiedzią na zapotrzebowanie środowiska. Obok nauki zawodu formowała się w niej nasza postawa humanistyczna, patriotyczna i ludzka. Nie były to łatwe czasy. Ze świadomością śpiewaliśmy „Ojczyznę wolną racz nam zwrócić, Panie”, mając poczucie odpowiedzialności przed Bogiem za jej losy. Modląc się słowami „My chcemy Boga”, nie były to puste słowa, ale nasze pragnienia, które ziściły się, kiedy powiesiliśmy w klasach krzyże, nie lękając się konsekwencji, jakie mogły nas spotkać. Dziś z dumą przywołuję ten fakt. Oddaję szacunek rodzicom, nauczycielom, którzy nas nie ukarali, lecz pod tymi krzyżami uczyli nas mądrości. Uroczystość jubileuszu jest dobrą okazją, by po latach podziękować tym kolegom i koleżankom, którzy wraz ze mną zaangażowali się w tym akcie powieszenia krzyży w naszej szkole, a także paniom sprzątającym, które miały odwagę dać nam klucze do klas. Nie wiem, czy takiego słowa oczekiwaliście od absolwenta naszej szkoły, który jako metropolita lwowski staje wśród was. Uczyniłem tak, bo zachowałem w sercu to, co dobre, i tym chcę się dzielić z innymi.
W zakończeniu homilii abp Mokrzyckiego znalazło się też przesłanie do nauczycieli i uczniów, jakie przekazał św. Jan Paweł II podczas swoich pielgrzymek do Ojczyzny.
Wspomnienia i życzenia
Dalsza część uroczystości odbyła się w auli Zespołu Szkół w Oleszycach. Dyrektor Maria Baran przypomniała nazwiska wszystkich dyrektorów szkoły, nauczycieli, pracowników, którzy tworzyli i tworzą jej historię, a młodzież wręczyła im kwiaty. Minutą ciszy uczczono tych, którzy odeszli do wieczności. – Z naszych szkół możemy być dumni. Osiągają one wyniki lepsze od średniej krajowej. Krążyła wieść o likwidacji tej szkoły, bo niż demograficzny powoduje mniejszą ilość uczniów. Szkoły rolnicze w sąsiedztwie upadły, przestały istnieć. Nasza funkcjonuje. To zasługa dyrekcji i nauczycieli. Otworzyliśmy się na młodzież z Ukrainy. Powstają nowe kierunki kształcenia – mówił starosta lubaczowski Józef Michalik.
Życzenia, upominki i kwiaty z okazji jubileuszu przekazali: burmistrz Oleszyc Andrzej Gryniewicz, dyrektor Zespołu Szkół w Lubaczowie Andrzej Nepelski, naczelnik Wydziału Oświaty Starostwa Powiatowego Marta Zabrońska, nadleśniczy Nadleśnictwa Oleszyce Stanisław Zagrobelny, przewodnicząca Rady Rodziców Anna Hawrylak.
Abp Mieczysław Mokrzycki spełnił prośbę społeczności szkoły i podzielił się wspomnieniami z pracy sekretarza papieża Jana Pawła II. Na pamiątkę jubileuszu przekazał szkole pamiątkowy medal wybity z okazji 15. rocznicy wizyty papieża Jana Pawła II we Lwowie w 2001 r. Medal przedstawia Ojca Świętego i katedrę lwowską.
Świętowanie
Zespół Szkół posiada 11 tomów kronik. Młodzież wykorzystała niektóre ich zapisy do prezentacji opatrzonej własnym komentarzem, a wykorzystanej w części artystycznej. Jej dopełnieniem były piosenki zespołu wokalno-muzycznego. Organizatorzy jubileuszu przygotowali okolicznościowe wystawy, spotkania klasowe z wychowawcami i poczęstunek. Była okazja do rozmów i wspomnień po latach.