W listopadowe uroczystości Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny, poprzez modlitwę, wypominki, Msze św. i wizyty na grobach bliskich – wspominamy naszych zmarłych. Istnieje jednak – i to niemała – grupa osób, które odeszły jako samotne, bez bliskiej osoby obok. Bezdomni żyją wśród nas i wśród nas umierają. O procedurach pochówku osób bezdomnych z Anną Boroń z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie rozmawia Agnieszka Dziarmaga
AGNIESZKA DZIARMAGA: – Jakie są procedury postępowania w przypadku śmierci i pochówku osób, które kwalifikuje się jako bezdomne? Czy jest to skomplikowane postępowanie?
ANNA BOROŃ: – Nie, postępowanie nie jest skomplikowane. W przypadku, kiedy osoba zmarła była objęta pomocą Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie, o jej zgonie informują mnie pracownicy Działu ds. Bezdomności. Razem z nimi staramy się – w miarę możliwości – ustalić i dotrzeć do rodziny, jeśli wiemy, że taka istnieje. Jeśli z kolei mamy informację, że rodziny nie ma lub też nikt z jej członków nie chce zająć się pochówkiem, to my – jako Ośrodek, zajmujemy się jego organizacją. Polega ona na tym, że kompletujemy dokumenty (jak w przypadku każdego pogrzebu jest to karta zgonu i akt zgonu), dajemy zlecenie firmie pogrzebowej, z którą mamy podpisaną umowę na świadczenie usług pogrzebowych w danym roku, kontaktujemy się z księdzem. Jeśli wiemy, że w ceremonii pogrzebowej chciałaby uczestniczyć rodzina czy znajomi, wówczas Msza św. odbywa się w kaplicy na cmentarzu w Cedzynie.
– Jak wygląda pogrzeb tych osób – kto im towarzyszy w tej ostatniej drodze, gdzie są one zazwyczaj chowane?
Reklama
– Osoby bezdomne chowane są bez żadnej stygmatyzacji, bez wydzielonej specjalnie kwatery. Jest to pierwsze wolne miejsce wskazane przez kierownika cmentarza, w kwaterze grobów ziemnych. Na grobie jest krzyż, tabliczka z imieniem i nazwiskiem, informacją, ile lat osoba żyła i kiedy zmarła.
– Jak duża jest skala tego zjawiska? O jakiej np. liczbie osób bezdomnych pochowanych przez MOPR mówimy w 2015 i 2016 roku? Czy jest to mniej więcej stały poziom od kilku lat?
– Z informacji uzyskanych od kierownika Działu ds. Bezdomności – Katarzyny Monkiewicz-Kurek, wynika, iż w 2017 r. dotychczas zmarło 12 osób bezdomnych, a dla 6 z nich MOPR organizował pochówek, w 2016 – zmarło 19, a pochówek zorganizowano dla 7 osób, w 2015 – zmarło17 osób – pochówek zorganizowano dla 7 osób, w 2014 zmarło 12 bezdomnych, pochówek zorganizowano dla 6 z nich, w 2013 – zmarło 13 osób, pochówek zorganizowano dla 5, w 2012 – zmarło 10 osób, pochówek zorganizowano dla 5.
Każda śmierć ma jakiś ukryty sens, tylko nie zawsze jesteśmy w stanie go pojąć, zwłaszcza gdy umiera ktoś, kogo nie zdążyło się jeszcze zobaczyć.
Strata dziecka jest tragedią i nie ma tu znaczenia jego wiek czy wielkość. Niezależnie od tego, czy przeżyło kilka lat, miesięcy czy tygodni – czasem tylko pod sercem mamy. Jego rodzina ma prawo do smutku i żałoby.
Dzieci fatimskie, którym objawiła się Matka Boża – Hiacynta, Łucja i Franciszek
Nie licząc tzw. świętych młodzianków, z chwilą kiedy papież dokonał ich
kanonizacji, dzieci z Fatimy stały się najmłodszymi świętymi Kościoła. Oboje
zasnęły w Panu, nie będąc jeszcze nastolatkami. „Kościół pragnie jak gdyby
postawić na świeczniku te dwie świece, które Bóg zapalił, aby oświecić ludzkość
w godzinie mroku i niepokoju” – mówił Jan Paweł II 13 maja 2000 roku,
dokonując ich beatyfikacji. Uzdrowioną osobą, dzięki której rodzeństwo oficjalnie
uznane zostało za święte, był mały chłopiec – tylko trochę mniejszy od nich...
Dziecko wiszące nad przepaścią,
próbujące sforsować parapet okna lub
barierkę balkonu – skąd my to znamy?
Jeśli macie dzieci, być może też tego kiedyś
doświadczyliście albo śni wam się to w nocnych
koszmarach. Taki właśnie przypadek wydarzył się
brazylijskim małżonkom João Batiście i Lucilii
Yurie. Około 20 wieczorem 3 marca 2013 roku ich
mały pięcioletni synek Lucas bawił się z młodszą
siostrą Eduardą w domu swojego dziadka
w mieście Juranda, leżącym w północno-
-wschodniej Brazylii.
Co mu strzeliło do głowy, żeby zbyt
niebezpiecznie zbliżyć się do okna? Nie wiadomo.
W jego przypadku zabawy przy oknie zakończyły
się jednak najgorzej, jak tylko mogły – wypadł.
Niestety, okno znajdowało się wysoko – sześć
i pół metra nad ziemią, a właściwie nad betonem. Uderzywszy z impetem o twarde podłoże,
malec pogruchotał sobie czaszkę, a część
tkanki mózgowej wypłynęła na zewnątrz.
Nieprzytomnego chłopca zabrała karetka. Jego
stan był krytyczny, zapadł w śpiączkę. Z placówki
w Jurandzie wysłano dziecko w niemal godzinną
drogę do szpitala w Campo Mourao. Po drodze
jego serce dwa razy przestawało bić. Dawano
mu niewielkie szanse na przeżycie – minimalne,
prawie żadne.
Dzisiejsze czytania mówią też bardzo wiele o naszym Bogu. Mówią, że nas oszczędza, nawet wtedy, kiedy Go oszukujemy, bo ciągle liczy na naszą poprawę, nawrócenie.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli zabiera ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Dawaj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to należy się wam wdzięczność? Przecież i grzesznicy okazują miłość tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to należy się wam wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią. Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to należy się wam wdzięczność? I grzesznicy pożyczają grzesznikom, żeby tyleż samo otrzymać. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
