Reklama

Wspomnienia z młodości (5)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W wiosce było już niewielu zamieszkałych gospodarzy, którzy osiedlili się tam zaraz po wojnie. Byli to repatrianci z Jugosławii, którzy zostali wysiedleni za rządów prezydenta Tita. W Jeziomiku mieszkaliśmy na początku w małym domku, w którym mieszkała starsza pani. Ona była Niemką i z powodu starości nie opuściła swojego domu. Nadal panował niedostatek, byłyśmy same, bo tatuś nie powrócił z wojny. Nie pomogły nawet poszukiwania. Mama poszukiwała tatusia przez Polski Czerwony Krzyż, ale przychodziła odpowiedź, że taka osoba nigdzie nie figurowała. W maju 1948 r. do Kurii Biskupiej przyszło zezwolenie na udzielenie sakramentu małżeństwa. Spełniło się moje marzenie - bardzo prosiłam w swoich modlitwach, żeby pan komendant poznany w Indiach został moim tatusiem. Był to człowiek o dobrym charakterze, który gorąco wierzył w Boga. Przekazał mi miłość i wielką wiarę w Boga.
Mamusia i tatuś brali na plecy bagaże i szli pieszo, aby coś sprzedać. Za uzyskane ze sprzedaży pieniądze kupowali później mąkę lub ziemniaki, aby było co posadzić, zasiać zboże, bo po remoncie przeprowadziliśmy się na inne gospodarstwo. Pojechaliśmy pociągiem z Ruszowa do Sarzyny (woj. rzeszowskie) - stąd pochodził mój ojczym - tam kupili konia. Handlarz przyprowadził nam też krowę. Dla mnie to wszystko było wielkim przeżyciem. Bałam się konia i krów, ale powoli przyzwyczaiłam się do tego wszystkiego. Czekała nas tylko ciężka praca. Gospodarze z Jugosławii byli dla nas dobrymi sąsiadami, pomagali nam. Posadziliśmy trochę ziemniaków, trochę zboża, owsa, tatarki i tak pomału życie toczyło się dalej.
Ja w Jeziomiku chodziłam do czwartej klasy, do szkoły miałam trzy kilometry. W tej samej miejscowości co szkoła był też duży kościół pod wezwaniem Najświętszej Rodziny - trochę uszkodzony, ale po remoncie. Księdza przywoziło się i co dwa tygodnie była odprawiana Msza św. My jeździliśmy też furmanką na Mszę św. do Ruszowa.
Z Bożą pomocą gospodarka z biegiem czasu powiększyła się. Było siedem krów, parę koni, dużo świń, kur także. Ciężkiej pracy nie brakowało. Siostra wiele nie pomagała, ponieważ była chora i sama często potrzebowała opieki. Rodzice oczekiwali pomocy ode mnie. Szkoła i praca w polu były dla mnie ciężkim obowiązkiem. Nieraz narzekałam, dlaczego i ja nie umarłam na Sybirze. I tak po paru latach ukończyłam siedem klas. Rodzice nie pozwolili mi pójść dalej do szkoły z powodu pracy na roli.
W Jeziomiku byliśmy do 1955 r. Rodzice musieli opuścić gospodarstwo, ponieważ nie zgodzili się oddać swojego gospodarstwa do spółdzielni produkcyjnej. Nie chcieli oddać swojego dorobku, swojej ciężkiej pracy i nie podpisali zgody. Wówczas wszystkie bogate gospodarstwa uznane zostały za "kułaków". Dziesięciu gospodarzy opuściło tę wioskę, ponieważ nie chcieli pracować w tej spółdzielni. I tak zamieszkaliśmy w Ruszowie. Gospodarstwo było małe, tatuś pracował w polu, a ja z mamą pracowałyśmy w domu.
Mój mąż pochodził z tych stron - z Jasienicy Rosielnej. Pracował w tamtych latach w Piasecznie koło Jagordzina, a mieszkał u swojej siostry, która tam miała swoje gospodarstwo. Nasz ślub odbył się 26 grudnia 1956 r. w kościele parafialnym w Węglińcu. W 1957 r. w sierpniu urodziłam córkę, potem za rok i parę miesięcy przyszedł na świat syn - urodził się 6 grudnia, w dniu św. Mikołaja. Pod koniec stycznia 1959 r. nadszedł dla mnie i mojej mamy dzień smutku i żalu, bo zmarła moja siostra. Przeżyła 36 lat, a 18 lat cierpiała znosząc swoją chorobę. Modliła się do Najświętszej Maryi Panny o szczęśliwą śmierć. Jej pogrzeb odbył się w święto Matki Bożej Gromnicznej. Tak więc z mojej dużej rodziny zostałam niemalże sama. Choć miałam męża, dwójkę dzieci, a niedaleko mieszkali mama i tatuś, czułam się samotna, opuścili mnie wszyscy, z którymi razem przeżywałam ciężkie chwile. Wydawało mi się, że już wszystko wokół mnie się zawaliło, było mi smutno i ciężko.
cdn.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rozważania na niedzielę: Lekarz odpuszczał grzechy

2024-06-14 07:30

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Mat.prasowy

Czy kiedykolwiek słyszałeś o lekarzu, który potajemnie odprawiał sakramenty w najciemniejszych czasach stalinowskich represji? Poznaj niesamowitą historię doktora Henryka Mosinga – wybitnego epidemiologa, który poświęcił swoje życie walce z tyfusem plamistym, a jednocześnie tajnym kapłanem, odpuszczającym grzechy w ukryciu.

Metafora ziarnka gorczycy jest bardzo podobna do koncepcji efektu motyla. Wspólnie ilustrują one, jak małe działania mogą prowadzić do dużych i często nieprzewidywalnych skutków. W tej perspektywie zauważmy wartość nawet najdrobniejszych aktów wiary, odwagi i determinacji, które mogą przekształcić się w coś wielkiego i wpływowego.

CZYTAJ DALEJ

Budować z Bogiem

2024-06-11 13:33

Niedziela Ogólnopolska 24/2024, str. 24

[ TEMATY ]

Bóg

liturgia

Grażyna Kołek

Kiedy budujemy dom, to z dnia na dzień widzimy efekt naszej pracy. Najpierw powstają fundamenty, potem ściany i wreszcie dach. Kiedy krawcowa szyje ubranie i powstaje piękna bluzka lub zgrabna sukienka, także widzi efekt swojej pracy.

CZYTAJ DALEJ

90-lecie parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Lublinie

2024-06-16 08:10

Katarzyna Artymiak

Parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Lublinie obchodzi w tym roku 90 lat istnienia. Piękny jubileusz wspólnota parafialna przeżywała poprzez misje święte, które naturalnie łączyły się z uroczystością Najświętszego Serca Jezusowego. Misje poprowadzili księża sercanie: Czesław Bloch i Piotr Chmielecki, natomiast Mszy św. odpustowej przewodniczył abp Stanisław Budzik. Jako wotum wdzięczności za 90 lat parafii została poświęcona odnowiona kaplica spowiedzi wraz obrazem Jezusa Miłosiernego, którego pierwszy wizerunek pod kierunkiem s. Faustyny Kowalskiej został namalowany w Wilnie przez Eugeniusza Kazimirowskiego także w 1934, czyli w tym samym roku, co powstanie parafii. Wkrótce zostaną tu umieszczone relikwie dwóch polskich błogosławionych spowiedników: ks. Michała Spoćki oraz o. Honorata Koźmińskiego.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję