Przekazanie światła z Betlejem miało miejsce w czasie Mszy św. sprawowanej w samo południe w bazylice prymasowskiej. Wspólnie z Prymasem Polski u grobu i relikwii św. Wojciecha modlili się harcerze z całej archidiecezji gnieźnieńskiej. Obecni byli także przedstawiciele lokalnych władz i mieszkańcy miasta, którzy po liturgii mogli zabrać płomień do swoich domów.

„Dziękuję wam, że to betlejemskie światło przynieśliście tutaj, na Wzgórze Lecha, stąd, niczym promienie, rozejdzie się ono po całej naszej archidiecezji. Bądźcie tymi, którzy to światło noszą, bądźcie żywymi latarniami i poprzez swoją harcerską posługę zapalajcie je dla innych” – mówił do harcerzy abp Polak po odebraniu lampionu z rąk komendanta gnieźnieńskiego hufca hm. Macieja Siwiaka. Dziękował też harcerzom za liczną obecność. „Dziękuję wam wszystkim, którzy tworzycie ten łańcuch pokoleń – harcerzom seniorom i tym, którzy dziś się w ten łańcuch włączają i stają wierni harcerskiemu przyrzeczeniu. Niech wam w tym Bóg błogosławi” – dodał Prymas.

Arcybiskup gnieźnieński złożył także życzenia mieszkańcom Gniezna. „Wszystkim wam, którzy przyjęliście ten płomień tak jak ja przyjąłem go pod dach mojego domu życzę, by było w nas dużo Bożego światła, bo przecież jeśli ono będzie w nas, to będzie też świeciło dla innych. Nie może się ukryć miasto położone na wzgórzu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili Ojca, który jest w niebie. Wszystkim życzę błogosławionych i radosnych świąt. Niech będą pełne Bożego światła” – mówił na koniec abp Wojciech Polak.

Homilię podczas Mszy św. wygłosił ks. Wojciech Orzechowski, duszpasterz harcerzy i młodzieży. Nawiązując do hasła tegorocznej edycji Betlejemskiego Światła Pokoju „Pokój jest w nas” podkreślił, że jest on owocem, który rodzi się w naszych sercach, ale przychodzi jako dar Ducha i przenikając nas całych, zmienia nasze patrzenie na świat i daje nam coraz pełniejszą wolność.

„Betlejemskie światło jest konkretnym zadaniem i zobowiązaniem, abyśmy przyjmując je do siebie nieśli je dalej, tak, by dzięki nam mogło zapłonąć także w sercach innych” – mówił duszpasterz harcerzy.

W modlitwie powszechnej modlono się za Kościół i jego pasterzy, za żyjących i zmarłych harcerzy, a także za ludzi pogrążonych w grzechu, by światło Jezusa Chrystusa przywróciło im radość i sens życia. W czasie liturgii śpiewał Chór Prymasowskim, a przy ołtarzu służyli harcerze. Po Mszy św. harcerze na baczność odśpiewali modlitwę harcerską, a później w nawie głównej czekali na gnieźnian z lampionami.