W „Dzienniczku” św. Siostry Faustyny Kowalskiej czytamy: „Chcę, aby ten obraz był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia (Dz., 49). I tak się stało. Dzięki naszemu rodakowi, św. Janowi Pawłowi II, pragnienie Pana Jezusa zostało spełnione. Dlatego dziś, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, musi wybrzmieć wołanie o ten Boży dar, jakim jest miłosierdzie.

W trwającym Roku Miłosierdzia, ze szczególną mocą docierają do nas słowa, które wypowiedział zmarły niedawno dominikanin, o. Jan Góra: „W czasach największego poniżenia człowieka, w czasach, naszych czasach, gdzie ludobójstwo doszło do zenitu, obudziło się nabożeństwo do Bożego miłosierdzia. Może nigdy indziej ludzie nie potrzebowali tego nabożeństwa tak bardzo jak teraz. Wszyscy zwracamy się do Bożego miłosierdzia, oczekując oczyszczenia”.

Dziś, kiedy szalejąca siła zła odbiera ludziom życie, gdy problemy odbierają radość i sens życia, gdy w wielu punktach świata toczą się wojny i prześladowania, potrzeba nam wołać o pomoc do Boga. Wielu z nas korzysta z sakramentu pokuty i pojednania, ale Bożego miłosierdzia nie możemy ograniczać. Jak mówił wspominany o. Jan Góra: „Na całym świecie obudził się głód Bożego miłosierdzia. Ten głód miłosierdzia dotyka wspólnot narodowych, rodzin i każdego z osobna.

W dzisiejszą niedzielę w wielu wspólnotach przeżywamy uroczystości odpustowe. Warto pamiętać, że trwający Rok Miłosierdzia dodatkowo niesie ze sobą możliwość uzyskania odpustu zupełnego, związanego z nawiedzeniem miejsc jubileuszowych, którymi z woli Pasterza Diecezji są wyznaczone kościoły noszące wezwanie Miłosierdzia Bożego, kaplice szpitalne oraz klasztorne, a także kościół katedralny pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, konkatedra pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Lubaczowie oraz bazylika mniejsza w Radecznicy.

Może mamy – jak mówi pieśń – plany i nadzieje, może są w naszym życiu zdarzenia, z którymi trudno się pogodzić, to pamiętajmy: tylko Boże miłosierdzie nie zawodzi nigdy nas. Nie rozpaczajmy, podnieśmy czoła, zawołajmy: „Jezu, ufam Tobie”. Udajmy się do któregoś z miejsc jubileuszowych i wszystko stanie się proste…