Oddziały powojennej konspiracji na ogół nie toczyły wielkich bitew – nie na tym partyzantka polega. Batalie Wyklętych to zwykle niewielkie potyczki, szybkie ataki z ukrycia i odskoki. Za największy bój uważana jest bitwa w Lesie Stockim k. Końskowoli. Wiosną 1945 r. ok. 200 partyzantów dowodzonych przez mjr. Mariana Bernaciaka „Orlika” starło się z 600 funkcjonariuszami NKWD, KBW i UB. Największą bitwę z Sowietami stoczono w tym samym mniej więcej czasie pod Kuryłówką w Rzeszowskiem, a po obu stronach walczyło po kilkuset żołnierzy.
Spektakularne były akcje odbicia więźniów. Wiosną 1946 r. grupa byłych akowców z Konspiracyjnego Wojska Polskiego kpt. Stanisława Sojczyńskiego „Warszyca” opanowała więzienie w Radomsku – po raz drugi w ciągu trzech lat, tyle że tym razem za okupacji sowieckiej. Rok wcześniej w Łowiczu harcerze z Szarych Szeregów, a w Pabianicach żołnierze ROAK rozbili więzienie i areszt bez jednego strzału.
Porażek było więcej niż sukcesów. Także te bardzo dotkliwe dla powojennej partyzantki – prowadzące do rozbicia oddziałów – opisuje w swojej książce „Bitwy Wyklętych” Szymon Nowak. Z uwagi na zbeletryzowaną formę to niezła lektura dla młodzieży i tych wszystkich, którzy szerokim łukiem omijają grube, naukowe opracowania.
Naprawdę to już nie są żarty. Nie można już dłużej udawać, że gender nic mnie nie obchodzi, nie dotyczy ani poddawać się medialnemu oswajaniu i rozmiękczaniu. Trzeba bezwzględnie poznać to groźne zjawisko, tę niszczącą ateistyczną ideologię, która przy milczącej aprobacie dobrych i porządnych ludzi, skupionych tylko na własnym spokoju, możne przynieść katastrofalne skutki. Może zniszczyć nasze dzieci i wnuki, kompletnie zdegenerować społeczeństwa. Trzeba umieć się bronić, bo jak pisze ks. prof. Dariusz Oko w książce „Dyktatura gender”, wydanej przez Białego Kruka: „To jest walka o duszę narodu”.
Z prośbą o modlitewne wsparcie uczestników konklawe, które ma wybrać Następcę św. Piotra zwrócili się do wszystkich wiernych na całym świecie obradujący na kongregacjach generalnych członkowie Kolegium Kardynalskiego.
Oto słowa ich apelu w tłumaczeniu na język polski:
W mieście Montechiari, niedaleko Brescii podczas dwóch cykli objawień w latach 40. i 60. Matka Boża objawiała się prostej kobiecie, Pierinie Gilli, przedstawiając się jako „Maryja Mistyczna Róża i Matka Kościoła”. Ukazała się w białych szatach z trzema różami na piersi symbolizującymi: modlitwę, ofiarę i pokutę, szczególnie za dusze konsekrowane w celu naprawienia ich grzechów. Chodzi o dusze zakonne, które zdradziły swoje powołanie; za naprawienie grzechu śmiertelnego tych dusz; za naprawienie zdrady księży, którzy czynią się niegodnymi swojej świętej posługi.
Drugi cykl objawień dotyczył obietnicy uzdrowień i łask związanych z już istniejącym źródłem w okolicy Fontanelle, które Madonna Mistyczna Róża pobłogosławiła w Niedzielę Białą (in albis) 1966 r.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.