KAMIL KRASOWSKI: – 2 sierpnia z Zielonej Góry wyrusza 33. Piesza Pielgrzymka Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej na Jasną Górą. Jakie hasło towarzyszyć będzie pątnikom naszej diecezji w drodze do Pani Jasnogórskiej?

KS. KRZYSZTOF KOCZ: – Tegoroczne hasło, które wspólnie z grupami zielonogórskimi, gorzowskimi i głogowskimi obraliśmy, brzmi: „Błogosławieni czystego serca”. Jest to jednocześnie takie nasze przygotowanie do pielgrzymki na przyszłoroczne Światowe Dni Młodzieży, które będą miały miejsce w Krakowie. Chcemy zwrócić uwagę na to, co dzieje się wewnątrz każdego człowieka, po to, żeby tą czystością serca próbować na zewnątrz zainteresować tych wszystkich, których będziemy mijać i z którymi będziemy się spotykali w czasie tegorocznej pielgrzymki.

– Jakie grupy wezmą udział w tegorocznej pielgrzymce?

– Tradycyjnie już pielgrzymka z Zielonej Góry zaprasza środkową część naszej diecezji, poczynając od Gubina, z którego grupy wyruszają 31 lipca. Później dołącza do nich grupa z Krosna Odrzańskiego, która wyrusza 1 sierpnia. Następnie grupy z tych obu miejscowości przychodzą do Zielonej Góry i stąd już razem wyruszamy z grupami zielonogórskimi na Jasną Górę. Grupy zielonogórskie tworzą grupy: biało-zielona z parafii pw. św. Józefa Oblubieńca, czerwona z parafii pw. Ducha Świętego, czarna z parafii pw. św. Franciszka z Asyżu, fioletowa z parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej, zielona, którą tworzą razem parafia pw. św. Alberta Chmielowskiego i parafia pw. Najświętszego Zbawiciela, oraz biało-czerwona z parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.

– Ile kilometrów mają do pokonania pątnicy?

– Grupy zielonogórskie mają do pokonania 365 km. Najdłuższy etap jest z Kępna do Wielunia i wynosi 45 km. Najkrótszy jest między Szlichtyngową a Górą i wynosi 25 km.

– Do kogo jest skierowana ta pielgrzymka i kto może wziąć w niej udział?

– Do pielgrzymki zaproszeni są wszyscy – od najmłodszych do najstarszych. Są trzy formy pielgrzymowania. Pierwsza to pielgrzymowanie czynne, polegające na pieszym przejściu tych 11 dni. Druga to forma duchowego pielgrzymowania. Każdy, kto chciałby się włączyć, a nie może pielgrzymować ze względu na różnego rodzaju trudności, jak brak urlopu, choroba czy po prostu wiek, może stać się duchowym pielgrzymem. Taki duchowy pielgrzym przez te 11 dni, gdy my pielgrzymujemy, wybiera sobie jakąś formę modlitwy. Może to być, załóżmy, codzienne uczestnictwo w Mszy św. Jeżeli nie może uczestniczyć w Mszy św., to sobie obiera na przykład, że codziennie będzie odmawiał litanię albo Różaniec – jakąkolwiek modlitwę. Przez te 11 dni my modlimy się za duchowych pielgrzymów, a oni modlą się za nas. Duchowi pielgrzymi mogą także współfinansować tych, którzy wyruszają, a których nie stać na pielgrzymkę. Trzecia forma pielgrzymowania to dojazd na ostatni etap z Kłobucka do Częstochowy, na Jasną Górę. Chętni mogą iść ten ostatni etap z pielgrzymami albo mogą pojechać dalej autobusem na Jasną Górę i tam pod wałami jasnogórskimi czekać na pielgrzymów i ich witać.

– Jaki jest sens pielgrzymowania? Dlaczego warto pielgrzymować? W jaki sposób zachęciłby Ksiądz niezdecydowanych do podjęcia trudu pielgrzymowania?

– Pielgrzymka jest to doświadczenie, które domaga się kontynuacji. Jeżeli ktoś raz pójdzie, to przychodzi sierpień i człowiek zakłada plecak, stare wychodzone buty i idzie na pielgrzymkę. Dlaczego? Ponieważ tak naprawdę człowiek odkrywa, kim jest, kiedy w czasie drogi musi zrzucić z siebie różnego rodzaju maski, które nakłada, pozbyć się tego codziennego aktorstwa – mniejszego lub większego. Tutaj pojawia się zmęczenie, a więc pokazuje się taki, jaki naprawdę jest. Zmęczeni są wszyscy, a więc wszyscy wkoło przeżywają ten sam los. Próbują pomagać sobie w tym zmęczeniu, ale jednocześnie oczekują tej pomocy. Jest to doświadczenie grupy, której członkowie wspólnie potrafią się modlić, śpiewać, cieszyć, jeść i odpoczywać. Tworzy się swoistego rodzaju wspólnota losu, dotknięta oczywiście inspiracją wiary, modlitwy i uwielbienia Pana Boga. Ta forma wspólnoty emanuje na zewnątrz. Jest to przepiękne doświadczenie, kiedy przechodzi się przez wioski i ludzie z tych różnych miejscowości witają, machają, płaczą, rzucają się na szyję i proszą o modlitwę. Pielgrzymi mają tę świadomość, że nie tylko oni sami idą modlić się o coś, ale ktoś ich prosi, żeby tam – przed Obraz Jasnogórski zanieść to ich westchnienie, bo ci ludzie nie mogą pójść. Takim pięknym wydarzeniem, którego jako pielgrzymi doświadczyliśmy przed laty, było to, że mieszkańcy jednej z miejscowości stanęli przy drodze, którą całą wyłożyli kwiatami. Te kwiaty uświadomiły nam wszystkim, że ci ludzie witają nas tak jak Najświętszy Sakrament w Boże Ciało. Dla nich byliśmy kimś, kto ma swego rodzaju wartość i piękno, kimś, kogo się wita godnie. Pielgrzymka to jest taki dialog pomiędzy tymi, którzy idą, a tymi, których się mija. Dzisiaj jest to swoistego rodzaju danie świadectwa wiary, takie ewangelizowanie w czasie drogi. Zapraszam wszystkich do przeżycia takiego pięknego czasu, do którego chce się wracać, mimo że nie jest łatwo.

Szczegóły nt. pielgrzymki na stronie internetowej www.pielgrzymka.zgora.pl