W tym roku 4 czerwca procesja Bożego Ciała z wrocławskiej katedry przejdzie nową trasą: Ostrów Tumski – bazylika garnizonowa. Abp Józef Kupny chce z Chrystusem Eucharystycznym pójść bliżej ludzi. – Rozpoczniemy tradycyjnie uroczystą Mszą św. o godz. 9, ale później procesja pójdzie w kierunku bazyliki ul. Katedralną, mostem Tumskim, ul. św. Jadwigi, Piaskową, pl. Nowy Targ, ul. Wita Stwosza, przez Rynek aż do bazyliki garnizonowej – mówi ks. Rafał Kowalski, rzecznik prasowy Wrocławskiej Kurii Metropolitalnej. – Do tamtej trasy procesji już się wszyscy przyzwyczaili, ale zwróciliśmy uwagę, że mieszka na niej tak naprawdę niewiele osób. Prowadziła ona przez ulicę Katedralna, gdzie mieszczą się instytucje kościelne, później ulicą Sienkiewicza, gdzie po jednej stronie ciągnie się Ogród Botaniczny i mieszkańców jest niewielu. Bardzo chcieliśmy pójść w kierunku ludzi. Procesja Eucharystyczna ma sens, kiedy przechodzi między domami, w których mieszkają ludzie, kiedy okna są przystrojone świętymi obrazami, kiedy Jezus odwiedza swój lud – podkreśla ks. Kowalski.
Reklama
Rzecznik Metropolity zachęca, by w przedpołudniowej procesji diecezjalnej wzięło udział jak najwięcej wiernych archidiecezji: – Jest taka propozycja, aby tylko centralna, diecezjalna procesja odbyła się rano, wychodząc z katedry, natomiast parafialne procesje, by odbywały się w godzinach popołudniowych, tak, by wierni mogli wziąć udział w głównej procesji diecezjalnej.
Ks. Rafał Kowalski przekonuje, że diecezjalna procesja Bożego Ciała to doskonała okazja, by wyjść poza parafię i zobaczyć, jak wygląda Kościół wrocławski: – Myślę, że w naszych parafiach mamy niewiele okazji, żeby jednoczyć się z biskupem. A uczestnictwo w procesji Bożego Ciała ze swoim metropolitą to piękne wyznanie wiary – podkreśla.
Zapraszamy wszystkich wiernych 4 czerwca do wzięcia udziału w diecezjalnej procesji Bożego Ciała. Początek Mszą św. o godz. 9 we wrocławskiej archikatedrze.
Mamy wiele refleksji dotyczących Eucharystii. Można też powiedzieć, że Eucharystia to obecność Jezusa Chrystusa w życiu chrześcijanina, katolika. Praktycznie począwszy od I Komunii św., kiedy dziecko w sposób uroczysty przyjmuje Pana Jezusa do swojego serca, człowiek w sposób świadomy ma możliwość życia po Bożemu - życia, któremu towarzyszy Eucharystia. Właściwie bez Eucharystii nie ma dobrego chrześcijańskiego życia. Jest ona pewnego rodzaju zaświadczeniem o pobożności człowieka wierzącego. Zaświadczenie to jest wydawane przez Jezusa każdemu, kto Go przyjmuje, kto czuje się przygotowany do tego, żeby Go przyjąć. Człowiek, który decyduje się na życie wbrew Bożym przykazaniom, np. gdy zostawia swojego współmałżonka i wchodzi w nowy związek, sam niejako żegna się z możliwością pełnego uczestnictwa w Eucharystii, bo nie może przyjąć Komunii św. Każdy sposób życia, który wyklucza Eucharystię, w Kościele katolickim jest wyłączeniem się z pełnego życia religijnego. Stąd konstatacja, że sakrament ten jest zaświadczeniem wiary i życia chrześcijańskiego.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.
Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
