– Eucharystię przeżywamy w duchu wdzięczności i nadziei w Bogu. Prosimy o wierność, miłość i nowe święte powołania – powiedział abp Wacław Depo, który 16 maja br. w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie udzielił święceń diakonatu siedmiu klerykom Wyższego Seminarium Duchownego archidiecezji częstochowskiej
Mszę św. z Metropolitą Częstochowskim koncelebrowali m.in. przełożeni z Wyższego Seminarium Duchownego na czele z rektorem ks. dr. Andrzejem Przybylskim. W archikatedrze zgromadziły się rodziny i przyjaciele nowych diakonów, kapłani, siostry zakonne, klerycy i wierni parafii. Podczas święceń nowi diakoni wypowiedzieli swoje przyrzeczenia, zobowiązali się do celibatu, do posłuszeństwa biskupowi i jego następcom, do wiernego głoszenia Słowa Bożego i posługi sakramentalnej.
W homilii abp Depo podkreślił, że „Eucharystia nie tylko jest znakiem obecności Jezusa wśród nas, ale jest też osobistą modlitwą Jezusa za nas”. – Trzeba nam do tej modlitwy powracać, aby odnawiać w sobie i dla innych łaskę Chrystusa – mówił i wskazał na św. Andrzeja Bobolę i bł. ks. Jerzego Popiełuszkę jako „świadków mocnej wiary i miłości”. Odnosząc się do czasów współczesnych, Metropolita Częstochowski zaznaczył, że „jesteśmy świadkami wypaczania Objawienia Bożego w naszych czasach poprzez nowe modele życia i odejście od rozumu ludzkiego, poprzez zerwanie więzi rodzinnych, a także poprzez koncepcję Kościoła uniwersalnego, otwartego dla wszystkich, ale bez odniesień do Chrystusa i konsekwentnego wypełnienia Jego nauki”.
Zwracając się do diakonów, abp Depo przypomniał, że „Chrystus ma szczególne prawo do nas, bo nas odkupił nie za jakąkolwiek walutę świata, ale własną Krwią”. – On proponuje Siebie samego w darze – dodał. Arcybiskup zwrócił również uwagę na słowo „jestem”. – Oznacza ono, że wiem, żyję i chcę być dla Chrystusa. Wszystko, co składa się na życie człowieka, osobowość, duch i ciało, są Mu potrzebne – mówił i przypomniał, że tajemnica powołania łączy się z pytaniami: Dlaczego ja? Dlaczego mnie wzywasz? – Tę tajemnicę dźwiga każdy z nas – mówił i dodał: – Bóg wybiera. Nie chodzi tylko o nauczanie o Jezusie, o spotkanie z Nim, ale chodzi o ukazywanie Jego samego poprzez styl życia. Ludzie, którzy nas otaczają, mają prawo powiedzieć: „Pokaż nam Jezusa”. To pierwsze zadanie diakonów.
Arcybiskup przypomniał diakonom znaczenie modlitwy osobistej i modlitwy Kościoła, Liturgii Godzin. – Nie chodzi tylko o wypełnienie oficjum, ale o uzgodnienie woli ludzkiej z wolą Bożą, uzgodnienie dwóch pragnień, pragnienia Boga z pragnieniem człowieka – przypomniał i wskazał również na „bezinteresowny dar z siebie samego, dar bezżenności, celibatu, oddanie całego serca”. Podkreślił, że szczególnym świadkiem takiego życia był św. Jan Paweł II, który „wszedł w tajemnicę miłości Chrystusa i prowadził do Chrystusa”.
Abp Depo przypomniał również, że posłuszeństwo Kościołowi i jego pasterzom „łączy się z patrzeniem na Chrystusa i Jego krzyż”. – To nie świat i sondaże wyborcze mają określić naszą wolę, ale Chrystus – zaznaczył i za papieżem Franciszkiem powiedział, że „nie ma celebracji prywatnych czy życia poza Jezusem”.
Wskazując na nauczanie o Kościele jako matce, Metropolita Częstochowski zaznaczył, że „nie jest ono sentymentalizmem, ale darem”. – Kościół w naszych czasach próbuje się okraść z macierzyństwa i ojcostwa. Ale taki Kościół jest jak zwietrzała sól, która na nic się nie przyda – mówił, przypominając słowa Benedykta XVI, i dodał, że „Kościół taki zamieniłby się we wspólnotę socjologiczną, a może nawet medialną, ale nie we wspólnotę wychowującą”.
Nowi diakoni archidiecezji częstochowskiej jako patrona swojego rocznika wybrali bł. ks. Jerzego Popiełuszkę i jako motto swojej służby w Kościele słowa: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” (Rz 12, 21).
Święcenia diakonatu otrzymali: Krzysztof Gryz (parafia św. Stanisława Kostki w Zawierciu), Jacek Kijas (parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu), Maciej Modrzejewski (parafia Matki Bożej Bolesnej w Łodzi, archidiecezja łódzka), Mateusz Muszyński (parafia św. Jakuba Apostoła w Krzepicach), Tomasz Podlewski (parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych w Częstochowie), Marcin Skornia (parafia Świętej Rodziny w Zawadzkiem, diecezja opolska) i Dariusz Żydoń (parafia św. Barbary w Wieluniu).
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Z wielkim zaskoczeniem i radością mieskańcy i turyści w Castel Gandolfo dowiedzieli się o przyjeździe Papieża Leona XIV w czwartek przed południem. Ksiądz Tadeusz Rozmus, proboszcz parafii św. Tomasza z Villanuevy mówił Vatican News o ogromnych emocjach, towarzyszących wizycie.
Wizyta Leona XIV w Castel Gandolfo wzbudziła w czwartek radość i wielkie poruszenie. Leon XIV dotarł do Castelli Romani przed południem, aby odwiedzić Borgo Laudato si’ – projekt stworzony przez Franciszka w 2023 roku na terenie Willi Papieskich, jako przestrzeń formacji w zakresie ochrony środowiska naturalnego.
Położona na Mierzei Wiślanej Krynica Morska od lat przyciąga turystów spragnionych morskiej bryzy, szerokich plaż i kameralnej atmosfery. To niewielkie, ale urokliwe miasteczko nad Bałtykiem stanowi idealne miejsce dla osób, które chcą odpocząć od codzienności i zatopić się w naturze. Krynica Morska to jeden z najmniejszych kurortów nad polskim morzem pod względem liczby mieszkańców, ale jednocześnie jeden z najbardziej malowniczych. Dlaczego warto tu przyjechać? Oto przegląd atrakcji, które czekają na Ciebie w tym wyjątkowym miejscu.
Choć Krynica Morska charakteryzuje się niewielką powierzchnią, wybór miejsc noclegowych jest tutaj naprawdę szeroki. Znajdziesz tu zarówno przytulne pensjonaty, jak i luksusowe hotele z zapleczem spa, idealne na romantyczny wyjazd we dwoje czy rodzinny urlop. Świetnym wyborem będą obiekty położone w pobliżu plaży lub lasu, które gwarantują bezpośredni kontakt z naturą i spokój. Osoby ceniące pełen relaks i komfort powinny rozważyć oferty dostępne na https://triverna.pl/hotele/lokalizacja,krynica-morska – znajdziesz tam atrakcyjne pakiety z wyżywieniem i dostępem do strefy wellness, skrojone na każdą kieszeń.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
