Dziewięcioletnia Kasia była rezolutną i bardzo praktyczną dziewczynką. Kiedy w czasie przygotowań do I Komunii św. omawialiśmy spotkania Apostołów ze Zmartwychwstałym, śmiało zapytała: „Proszę księdza, gdy Pan Jezus przyszedł do uczniów mimo drzwi zamkniętych, potem jadł z nimi rybę, a potem wyszedł – mimo drzwi zamkniętych – to ryba została na ścianie czy nie?”.
W tym prostolinijnym i budzącym uśmiech pytaniu dziecka jest pewna słuszna intuicja. Jezusowe ciało po zmartwychwstaniu odznaczało się pewną ciągłością w stosunku do ciała ziemskiego, ale jednocześnie było inne. To samo, lecz nie takie samo. Pewnie tu tkwi tajemnica, dlaczego podczas objawień Zmartwychwstałego niektórzy mieli kłopot z rozpoznaniem Go. Maria Magdalena myślała, że to ogrodnik, uczniowie wędrujący do Emaus czekali na znak łamania chleba, a Piotrowi łowiącemu w łodzi ryby Jan musiał wyjaśnić: „To jest Pan!”, wskazując na postać na brzegu jeziora.
Trudności w rozpoznaniu Zmartwychwstałego były jedną z przyczyn, dla których niemiecki teolog Rudolf Bultmann uznał, że Jezus historyczny jest kimś innym niż Chrystus, w którego wierzymy. Stwierdził, że pierwotna wspólnota chrześcijan puściła wodze fantazji, wymyślając wiele opowieści o Jezusie. Tezie takiej sprzeciwili się sami uczniowie wykładającego we Wrocławiu w latach 1916-20 biblisty. W ciągu kilku lat wypracowali wiele kryteriów, dzięki którym dylemat „Jezus historii – Chrystus wiary” okazuje się tworem sceptycznego umysłu, niemającym rzeczywistego zakotwiczenia w tekstach Ewangelii. Bultmann wraz ze swoim dylematem przeszedł do historii, a Chrystus wciąż ożywia wiarę milionów...
Życzę, aby Rzym – niezrównany pod względem bogactwa dziedzictwa historycznego i artystycznego – wyróżniał się zawsze wartościami człowieczeństwa i cywilizacji, które czerpią swoją siłę z Ewangelii – mówił Ojciec Święty podczas uroczystego powitania przez burmistrza Wiecznego Miasta Roberto Gualtieriego u stóp schodów kapitolińskich.
Przed uroczystym objęciem katedry Biskupa Rzymu w Bazylice św. Jana na Lateranie Leon XIV został uroczyście powitany niedaleko siedziby władz miejskich przez burmistrza Roberto Gualtieriego, a w ten sposób przez Miasto Rzym.
Święty Beda Czcigodny to jeden z najważniejszych doktorów Kościoła. Zawołanie papieża Franciszka: Miserando atque eligendo (Spojrzał z miłosierdziem i powołał) pochodzi właśnie z homilii tego świętego o powołaniu celnika Mateusza.
Gdy miał 7 lat, rodzice powierzyli go opatowi pobliskiego opactwa benedyktyńskiego św. Piotra w Wearmouth. Dwa lata później przeniósł się do nowo powstałego opactwa w Jarrow. Sam Beda wspomina w swoim dziele Historia ecclesiastica gentis Anglorum tamten okres: „Od tamtej pory zawsze mieszkałem w tym klasztorze, oddając się intensywnym studiom nad Pismem Świętym, a przestrzegając dyscypliny Reguły i codziennego obowiązku śpiewania w kościele, zawsze przyjemność sprawiało mi uczenie się albo nauczanie, albo pisanie” (V, 24). W 703 r., w wieku 30 lat, Beda przyjął święcenia kapłańskie. Poznał bardzo dobrze języki łaciński, grecki i hebrajski, co ułatwiało mu studia nad Pismem Świętym i dziełami Ojców Kościoła. Zostawił po sobie wiele pism. Wśród nich na pierwszym miejscu stawia się napisaną przez niego historię Anglii. Źródłem jego teologicznej refleksji było Pismo Święte. Benedykt XVI w katechezie z 18 lutego 2009 r. podkreślił: „Sława świętości i mądrości, jaką Beda cieszył się jeszcze za życia, sprawiła, że nadano mu tytuł «Czcigodnego». (...) swymi dziełami Beda przyczynił się skutecznie do budowy chrześcijańskiej Europy, w której z wymieszania różnych ludów i kultur inspirowanych wiarą chrześcijańską powstało jej jednolite oblicze”.
Wydarzenie to stanowi piękną, paschalną formę modlitwy, inspirowaną strukturą Drogi Krzyżowej, lecz skupiającą się nie na męce Chrystusa, ale na Jego zwycięstwie nad śmiercią i spotkaniach ze Zmartwychwstałym Panem.
Przez czternaście stacji uczestnicy wyruszyli w procesji, rozważając tajemnice Zmartwychwstania – od pustego grobu, przez ukazywanie się uczniom, aż po Zesłanie Ducha Świętego. Każda stacja była okazją do głębokiej refleksji i wspólnej modlitwy, w atmosferze radości i duchowego uniesienia, charakterystycznej dla okresu wielkanocnego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
