KS. ADAM STACHOWICZ: – Czym jest życie konsekrowane?

KS. LEON SIWECKI: –... jest stałą formą poświęcenia się Bogu i Kościołowi, realizowane w instytutach zakonnych, instytutach świeckich, niektórych stowarzyszeniach życia apostolskiego, jak również w indywidualnych formach (pustelnicy, dziewice konsekrowane, wdowy oraz wdowcy konsekrowani).
Ogólne wskazanie na życie konsekrowane przez profesję rad ewangelicznych dotyczy wszystkich form życia konsekrowanego. Służba Kościołowi jest podstawą istnienia i akceptacji każdej formy życia konsekrowanego.
Instytuty zakonne, które potocznie określamy jako zakony męskie i żeńskie, są wspólnotami zatwierdzonymi przez władzę kościelną. Ich członkowie składają wieczyste lub czasowe śluby oraz podejmują życie wspólne w domach zakonnych czy klasztorach.
Instytuty świeckie to wspólnoty osób, które chcą żyć dla Boga, żyjąc w świecie. Ich dewiza to: oddanie się całkowicie Bogu, nie opuszczając świata. Zwykle każdy mieszka sam lub przy rodzinie. W życiu osób należących do instytutów świeckich przenikają się wzajemnie trzy elementy: konsekracja, świeckość, apostolstwo.
Do stowarzyszeń życia apostolskiego należą instytuty męskie kleryckie oraz instytuty żeńskie na prawie papieskim lub na prawie diecezjalnym, których członkowie bez ślubów zakonnych realizują własny apostolski cel stowarzyszenia. Prowadząc życie we wspólnocie dążą do doskonałej miłości poprzez zachowanie własnych konstytucji.
Indywidualne formy życia konsekrowanego charakteryzuje pozostawanie w świecie, bez widocznych dla otoczenia oznak przynależności do stanu konsekrowanego. Pustelnicy służą Bogu i Kościołowi swoim specyficznym charyzmatem kontemplacyjnym. Dziewice konsekrowane, żyjące w świecie, realizują swą konsekrację w Kościele. To samo dotyczy konsekrowanych wdów i wdowców.
Reasumując, warto zauważyć, iż instytuty zakonne oraz instytuty świeckie są wedle prawa kanonicznego „instytutami życia konsekrowanego”, zaś stowarzyszenia życia apostolskiego nimi nie są, dlatego nazwa Watykańskiej Kongregacji odpowiedzialnej za „cały świat życia konsekrowanego” brzmi: „Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego”.

– Jaka jest formacja duchowa w indywidualnych formach życia konsekrowanego?

– Przyjęcie konsekracji powinno być poprzedzone okresem formacji. Również cały okres po konsekracji powinien być związany z formacją ciągłą. Jest to tym bardziej konieczne, ponieważ dziewice konsekrowane, wdowy i wdowcy, prowadzą życie indywidualne poza wszelkimi strukturami życia monastycznego czy zakonnego. Czas przygotowania, począwszy od skrystalizowania powołania, powinien trwać przynajmniej trzy lata i dokonywać się na trzech poziomach: doktrynalnym, duchowym i apostolskim.