Nowy Rok oznacza dar czasu, jaki Bóg nam przydziela do wypełnienia zadań na ziemi. Myślę o potrzebie wyczucia "kairos", a więc czasu najbardziej stosownego do wykonania czegoś, co staje przed człowiekiem jako wyzwanie. Szukam pomocy w księgach, a więc u niezawodnych przyjaciół. I oto otwieram biografię Papieża Jana Pawła II. Jaka to prosta prawda, że Bóg kieruje życiem człowieka i każdy ma swoje miejsce w kosmicznym dramacie stworzenia i odkupienia. Czas osądza idee i plany, zanim zamienią się one w instytucje. A więc - jak młodzież mówi - "spoko!". Boski Zwrotniczy nie myli się ani na centymetr. Łączę najlepsze dla wszystkich życzenia Biskup Roman
W miarę upływu lat styl przemówień Jana Pawła II stawał się coraz prostszy i klarowniejszy, jakby oczyszczony przez dziesięciolecia spędzone na modlitwie i refleksji. Pewne cechy Jana Pawła nie zmieniły się jednak, chociaż pod względem fizycznym stał się słabszy. Przyjaciele i goście stwierdzają, że niedawne doświadczenia bólu i cierpienia pogłębiły przekonanie Papieża, że Bóg kieruje jego życiem, że każdy ma swoje miejsce w wielkim kosmicznym dramacie stworzenia i odkupienia, a różne melodie świata mają Boskiego Kompozytora - nawet te grane przez fałszujące flety.
Ojciec Święty pozostał człowiekiem o głębokim poczuciu kairos, przekonanym, że wszystko ma swój czas. To właśnie czas osądza idee i plany i nikt nie powinien sztucznie przyspieszać tego procesu. Papież nie oczekuje, by każdy intelektualny i duszpasterski wysiłek, jaki podjął, przyniósł wymierne rezultaty. W niektórych przypadkach jest zadowolony z samego zaszczepienia w Kościele pewnych idei, które zaowocują wiele lat po jego śmierci.
Jan Paweł napisał kiedyś, że "najważniejszy jest punkt zwrotny, jak wówczas gdy pociąg wjeżdża na zwrotnicę i centymetr zadecyduje o jego przyszłym kierunku". Jednak w tych rzadkich przypadkach, kiedy spogląda w przeszłość, Karol Wojtyła dostrzega prawdę słów starego przyjaciela, również filozofa, księdza Józefa Tischnera: że jest człowiekiem, którego "idee zmieniły się w instytucje".
G. Weigel, Świadek nadziei. Biografia Papieża Jana Pawła II, Kraków 2000, s. 1095, ZNAK
Kard. Stanisław Dziwisz, wieloletni sekretarz Jana Pawła II (1978-2005), wziął udział w debacie na temat ewentualnej rezygnacji z urzędu papieża Franciszka. Powiedział włoskiej gazecie „Repubblica”: „Nie schodzi się z krzyża Chrystusa. Nigdy. Nie zrobił tego po strasznym zamachu w 1981 r., ani 24 lata później, gdy choroba przykuła go do łóżka, bez głosu, bez sił, ale w służbie Kościołowi z sercem i duszą oraz czujnym umysłem”.
O Franciszku, który od prawie trzech tygodni przebywa w tej samej sali szpitalnej, co jego poprzednik z Polski, kard. Dziwisz powiedział: „Jestem pewien, że Franciszek zrobi to samo (...). Będzie przewodził Kościołowi tak długo, jak zechce tego Bóg. Będzie nadal mocno obejmował krzyż i nie cofnie się ani o krok”.
Ewangelia mówi, że Chrystus był pełen Ducha Świętego, dlatego umiał odrzucić pokusy, zwyciężyć diabła. Każdy, kto się modli, kto nie tylko recytuje modlitwy, ale się rzeczywiście modli, kto staje przed Panem i mówi w pokorze: „Panie, pomóż, bo sam nie jestem w stanie sobie pomóc, nie potrafię zwyciężyć zła, zwalczyć słabość lub wadę, na nowo zaufać i być mężnym itd.”.
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem». Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”». Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje». Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”». Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”». Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”». Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.
Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej - jak powstała ta formacja i na czym polega ich posługa? Zapytaliśmy o to z okazji 20. rocznicy podpisania dekretu ustanawiającego ją w Archidiecezji Krakowskiej.
Władysław Nęcka jest Nadzwyczajnym Szafarzem Komunii Świętej w parafii Wszystkich Świętych w Rudawie już 16 lat. Pierwszy raz spotykamy się pod domem pani Heleny, gdzie wraz z żoną, jak co niedzielę, przyjechał. Okazja do rozmowy z nim i jego żoną w ich domu pojawia się później. Następnie spotykamy się w kościele, w którym posługuje.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
