Kard. Ryś: pytanie o nadzieję, to pytanie o stan serca
- Jezus pokazuje, że źródłem problemu, zmęczenia, braku nadziei jest zawsze stan serca. Pytanie o nadzieję, to jest pytanie o stan serca, nie o zewnętrzne okoliczności, które mogą być okropne - mówił kard. Grzegorz Ryś podczas rekolekcji adwentowych dla Łodzi.
W łódzkiej katedrze zakończył się drugi dzień rekolekcji adwentowych, które prowadzi kard. Grzegorz Ryś.
W homilii metropolita łódzki odniósł się najpierw do Ewangelii (Mt 21, 23-27), mówiąc o uczciwości ludzkich pytań do Boga. – Jezus nie odpowiada, ponieważ tak naprawdę jasno widzi, że nie pytają. Stawiają pytania, ale w taki sposób, że to nie będzie miało żadnego wpływu na ich życie. Stawiają pytania pozornie, pozornie są zainteresowani odpowiedzią, tak naprawdę ona ich nie obchodzi, dlatego Jezus tej odpowiedzi nie udziela – wyjaśnił homileta.
Następnie, kard. Ryś odniósł się do czytania z Księgi Liczb, mówiąc o negatywnym odbieraniu błogosławieństw Boga przez człowieka. – Nie potrafimy zaufać Bogu, mamy własne kalki myślenia, swoje gotowe pomysły, rozeznanie. W imię tego jesteśmy gotowi odrzucać słowo, błogosławieństwo. To, co od Boga przychodzi jako błogosławieństwo, traktujemy jako niebezpieczeństwo, przekleństwo – podsumował duchowny.
Reklama
W nauce rekolekcyjnej metropolita łódzki odniósł się do Listu św. Pawła do Rzymian: „A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5). – Nadzieja w istocie rodzi się z miłości. Nadzieja nie rodzi się, na przykład, z tego, że nie mam wiedzy na temat tego, co się wydarzy jutro albo za rok i ta nieprzewidywalność przyszłości każe mi mieć nadzieję, nie. Nadzieja rodzi się z miłości, jest pochodną relacji między osobami. Pan Bóg nie traci nadziei w stosunku do mnie, ponieważ mnie kocha. Właśnie dlatego Jego nadzieja wobec mnie nigdy się nie wyczerpuje – podkreślił kard. Ryś i dodał: - Jezus pokazuje, że źródłem problemu, zmęczenia, braku nadziei jest zawsze stan serca. Pytanie o nadzieję, to jest pytanie o stan serca, nie o zewnętrzne okoliczności, które mogą być okropne.
Następnie, metropolita łódzki nawiązał do bulli papieża Franciszka na Rok Jubileuszowy, w której Ojciec Święty podaje, dlaczego każdy człowiek powinien zastanowić się nad stanem swojego serca. – Serce, ta nasza najbardziej wewnętrzna prawda, może być wypełnione miłością, ale też nienawiścią. Nadzieja bierze się z miłości, serca, które jest wypełnione miłością. Kocham, to znaczy mam nadzieję – tłumaczył łódzki pasterz.
Na zakończenie kard. Grzegorz Ryś powiedział o pokoju z Bogiem i jego łasce usprawiedliwienia. – Mamy dostęp do łaski, którą jest pokój z Bogiem. My grzesznicy, my, którzy mielibyśmy prawo spodziewać się kary, sądu, a wchodzimy do portu, w którym jesteśmy oczekiwani, jesteśmy u siebie, u celu. To jest bardzo piękne! Ta miłość, która jest źródłem nadziei, to jest miłość Boga do grzesznika, która usprawiedliwia, kto przynosi pokój komuś, kto był wrogiem Boga. Bez takiej formy miłości nie mielibyśmy nadziei – zaznaczył.
Po nauce rekolekcyjnej metropolita łódzki zaprosił do adwentowej jałmużny: wsparcia zbiórki na terapię genową, koszt pobytu w USA, leczenie i rehabilitację 5-letniego Bruna Osłowskiego oraz zbiórki na remont Diecezjalnej Szkoły Podstawowej i Liceum Humanistycznego w Nysie.
W ostatni dzień rekolekcji adwentowych w łódzkiej katedrze o godz. 18.00 celebrowana będzie Msza św., podczas której kard. Grzegorz Ryś wygłosi homilię, a po niej konferencję.
Przed siedzibą Honorowego Konsulatu Ukrainy przy ul. Piotrkowskiej 77 zorganizowano spotkanie, na które przybyli uciekinierzy przed wojną w Ukrainie i mieszkańcy Łodzi wspierający i pomagający uchodźcom. Organizatorami tego wydarzenia byli Denys, Alina i Aleksandra. Oni odszukali i zebrali dziewczyny, które śpiewają i grają. Program słowno – muzyczny ubogacony był piosenkami, których tematyka dotyczyła narodu ukraińskiego i Ukrainy oraz wierszami głównie autorstwa Aliny Shypshyny.
Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.
Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach.
Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja.
Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej.
Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego.
Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego.
Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
Papież Leon XIV podczas spotkania z Ekumenicznym Patriarchą Konstantynopola Bartłomiejem
Papież Leon XIV podczas spotkania z Ekumenicznym Patriarchą Konstantynopola Bartłomiejem wyraził pragnienie udania się do Turcji jeszcze w tym roku, aby wspólnie z Patriarchą upamiętnić 1700. rocznicę zwołania pierwszego soboru ekumenicznego w Nicei. W poniedziałek Papież przyjął Patriarchę na audiencji.
Jak wynika z komunikatu Patriarchatu Ekumenicznego, spotkanie miało charakter „serdeczny”. Podczas rozmowy Bartłomiej „osobiście pogratulował nowemu Papieżowi jego wyboru i podkreślił, między innymi, znaczenie dalszego promowania i pogłębiania dialogu teologicznego między Kościołem prawosławnym a Kościołem katolickim, a także ich współpracy w kwestiach o znaczeniu społecznym, takich jak przywracanie i utrzymywanie pokoju na świecie, wspieranie cierpiących bliźnich oraz ochrona środowiska naturalnego”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
