Bezpośrednie już przygotowania do koronacji Matki Bożej w obrazie Królowej Świata - Opiekunki Ludzkich Dróg w Sokołowie Małopolskim skłaniają do podjęcia rozważań na temat wymowy tego wizerunku. Sam obraz wykonano techniką olejną na lnianym płótnie pod koniec XVII stulecia. W centralnej części obrazu artysta przedstawił Maryję z Dzieciątkiem. Matka Boża zasiada na tronie z obłoków. Postać Madonny ujęta została frontalnie. Lewą ręką podtrzymuje Ona Jezusa, w prawej trzyma berło. Twarz Maryi jest pogodna. Nogi wspierają się na sierpie półksiężyca. Dookoła głowy Matki Najświętszej znajduje się jasnożółta, podwójna aureola. Głowę Maryi zdobi wysoka, złota, zamknięta korona cesarska z wstęgami. Ich końce są podtrzymywane przez dwa ukazane w locie aniołki.

Na lewym kolanie Madonny zasiada Dzieciątko Jezus. Jest prawie nagie, jedynie na biodrach okryte pieluszką. Podobnie jak Jego Matka, Jezus ma pogodną twarz. W dłoni trzyma jabłko królewskie. Ponad głową Maryi ukazana jest gołębica symbolizująca Ducha Świętego. Jeszcze wyżej z szarawych obłoków wyłania się postać Boga Ojca ukazanego jako siwobrody i siwowłosy starzec. Po bokach Maryi klęczą dwaj aniołowie ubrani w jasnoczerwone suknie i ciemnozielone szaty wierzchnie. Prawy i lewy górny róg obrazu wypełniają kłębiaste obłoki, z których wyłania się sześć główek aniołków. Podobne główki aniołków wyłaniające się z obłoków umieszczone zostały tuż pod półksiężycem, na którym wspiera swe stopy Maryja.

Dolna część obrazu to sfera ziemska. Ukazano tu prosty pejzaż z górami i jeziorem bądź zatoką. Na środku akwenu dostrzec można zarys łodzi z wysokim masztem. U podnóża gór przedstawiono grupy domów przypominające zabudowę średniowiecznego miasta. W zabudowie wyróżniają się strzeliste wieże z wysokimi hełmami.

Sokołowski obraz Matki Bożej Królowej Świata jest przykładem warsztatowego polskiego malarstwa religijnego. Styl obrazu wskazuje, że powstał on w jednym z warsztatów małopolskich. Malowidło reprezentuje tzw. barok ludowy. Ważnym elementem kompozycji jest ukazanie trzech Osób Boskich. Malarz wyraził tu głęboką myśl teologiczną, że kult maryjny ma sens jedynie wówczas, gdy posiada charakter chrystologiczny i trynitarny.

W wizerunku Matki Bożej Sokołowskiej zastosowano rzadko spotykaną ikonografię maryjną. Bogarodzica jest tu centralną postacią obrazu. Ukazana została jako królowa sprawująca rządy nad światem, o czym dobitnie świadczą królewskie atrybuty: korona, berło i tron z obłoków. Obraz Pani Sokołowskiej nawiązuje do typu Hodegetrii.

Głębokie znaczenie mają namalowane przedmioty. W pierwszym rzędzie dotyczy to kilku atrybutów władzy królewskiej. Korona to kosztowność zdobiąca najszlachetniejszą część ciała. Na skroniach Matki Bożej to przede wszystkim znak panowania, godności, chwały, ale również mądrości, dobrej sławy, doskonałości. Maryja jest w pewnym sensie koroną całego stworzenia, a w szczególności - nowego Adama, Jezusa Chrystusa. Trudno, a nawet nie można wyobrazić sobie człowieka, któryby bardziej niż Maryja zasługiwał bardziej na tego rodzaju koronę. Symbolicznym dopełnieniem korony jest berło. Matka Boża swoim królowaniem dzieli się z Synem: Ona trzyma berło, Jezus - kulę, czyli symbol wszechświata, kuli ziemskiej, a także nieba.

Ważnym elementem obrazu są chmury. W sztuce kościelnej symbolizują niebo, stając się elementem podtrzymującym chwałę Pańską. Ukazane góry symbolizują stałość i niewzruszoność. Góry to też miejsca objawiania się Boga. Według św. Augustyna górą jest sam Pan; również w Kościele będącym mistycznym ciałem Chrystusa należy widzieć górę. Swoją wymowę posiadają wody jeziora lub zatoki. Woda to element uprzywilejowany przez Opatrzność. Po uświęceniu przez Chrystusa w czasie Jego chrztu służyć ma ponownemu narodzeniu się ludzi. Na falach dostrzec można łódź oznaczającą podróż i przeprawę, czyli życie ludzkie jako wędrówkę. Łódź jest także symbolem Kościoła. O obecności wierzących i ludzkiej społeczności świadczą z kolei ukazane budynki. Budowlą dominującą jest wieża oznaczająca dążenie wzwyż i zbliżanie się do Boga. Wieża kościelna widoczna z daleka pokazuje zaś ludziom miejsce święte, budynek kościoła, w którym mieszka Pan.