Instruktorzy Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej dla swoich harcerzy i zuchów organizują w wakacje i ferie, a także w ciągu roku wyjazdy i biwaki. Przy parafii Matki Bożej Królowej Polski od 26 lat w 3 drużynach (męska, żeńska i zuchy chłopcy) działa ponad 50 osób tworzący ZHP Szczep „Bór” I Niezależna Drużyna Harcerska im. pułkownika Leopolda Lisa Kuli.
W dniach 16-18 listopada w domu parafialnym przy sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Janowie Lubelskim dla 30 osób w wieku 10-17 lat zorganizowano biwak Szczepu. Jak informuje szczepowa i komendantka biwaku przewodniczka Marta Rut: - Przez takie spotkanie, jak tu w Janowie Lubelskim, chcemy poznać historię środowiska i nauczyć się technik harcerskich oraz zdobywać sprawności. Przede wszystkim jednak naszym celem jest bycie razem ze sobą i integracja Szczepu.
W bogatym programie biwaku znalazły się zwiad oraz gra na orientację w tereniew w patrolach 4-osobowych. W ramach integracyjnych zajęć urządzano kominki, harce, śpiewogrania i gawendy. Obóz musi również edukować i rozwijać, więc jak informuje komendantka: przygotowaliśmy grę na temat organizacji obozu oraz grę „Paragraf”, podczas której w formie rozprawy sądowej przyjrzymy się relacji zło - dobro. Młodzież mogła również poprzez zabawę pochwalić się swoimi talentami i umiejętnościami. Opiekunem duchowym grupy jest ks. Jacek Zieliński, wikariusz parafii bł. Jana Pawła II w Stalowej Woli, który czuwa nad młodzieżą, ale również czynnie włącza się w poszczególne punkty programu. Całość zwieńczyła niedzielna Msza św. w miejscowym sanktuarium.
Mieszkańcy gminy Jasło 4 lutego 2020 r. uczcili XII Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu na Podkarpaciu. Hasłem były słowa: Po zagładzie dalej jest życie.
Uroczystość rozpoczęto od złożenia kwiatów i zapalenia zniczy na Cmentarzu Jeńców Radzieckich w Dołach Bierowskich, gdzie spoczywają zamordowani przez hitlerowców w latach 1942-1944 więźniowie obozu w Szebniach.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
