Reklama

Pożegnaliśmy ks. Wojdeckiego

Niedziela warszawska 48/2000

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wieloletni profesor homiletyki w Metropolitalnym Seminarium Duchownym i na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie ks. dr hab. Waldemar Wojdecki zmarł 5 listopada. Msza św. w intencji zmarłego odprawiona została 9 listopada w kościele św. Marii Magdaleny na Wawrzyszewie. Przewodniczył jej w koncelebrze z kilkudziesięcioma kapłanami bp Marian Duś.

Prawie całe ziemskie życie ks. Wojdeckiego związane było z Warszawą. Tu, w okupowanej stolicy, przyszedł na świat 5 września 1941 r. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie w 1965 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. Jako wikariusz pracował w Lesznie koło Błonia, w Nowym Dworze Mazowieckim i w Zerzniu. W 1990 r. powrócił do Leszna, tym razem jako proboszcz. Funkcję tę sprawował do 1998 r., kiedy to został przeniesiony na probostwo do parafii Matki Bożej Królowej Pokoju na Młocinach. Przez ostatni rok mieszkał w prywatnym mieszkaniu na Targówku.

Działalność naukową ks. Wojdecki rozpoczął w latach 1968-70, kiedy to odbył studia specjalistyczne na ATK. Zwieńczył je doktoratem z homiletyki obronionym w 1974 r. Przed dwoma laty habilitował się na tej samej uczelni na podstawie pracy ukazującej stan polskiej homiletyki pod zaborem rosyjskim w latach 1818-1918. W planach miał analogiczne opracowania na temat myśli homiletycznej pod zaborem pruskim i austriackim. Do ostatnich dni był wykładowcą na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Dziełem życia ks. Wojdeckiego była utworzenie Wydawnictwa Archidiecezji Warszawskiej i wznowienie w 1983 r. Przeglądu Katolickiego. Wspomniany tygodnik pod jego kierownictwem jako redaktora naczelnego w latach 1983-90 był jedną z najbardziej rozchwytywanych gazet w Polsce. Jako proboszcz w Lesznie założył Wydawnictwo "Lumen", w którym wydawał książki własne i dzieła swoich przyjaciół teologów. Pozostające raczej w ukryciu, choć mające bodajże najszerszy zasięg dokonanie ks. Wojdeckiego to publikacja pierwszego tak obszernego zbioru poezji ks. Jana Twardowskiego Nie przyszedłem pana nawracać, a potem stała, wieloletnia promocja twórczości najpopularniejszego poety wśród kapłanów. Ks. Wojdecki planował również założenie muzeum twórczości ks. Twardowskiego.

Homilię na pogrzebie ks. Wojdeckiego wygłosił jego kolega kursowy ks. prałat Edward Żmijewski. Wspominał zmarłego kapłana jako człowieka niezwykle otwartego i życzliwego. Podkreślał jego wkład w apostolstwo przez słowo drukowane. Swoją życzliwość dla ludzi wyniósł z domu rodzinnego. Koledzy kursowi ks. Wojdeckiego wspominają po latach, jak w czasie ich pobytu w seminarium mama ks. Wojdeckiego - samotna wdowa - opiekowała się wieloma z nich jak własnymi dziećmi.

Zmarłego pożegnał również rektor UKSW ks. prof. Roman Bartnicki, rektor Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie ks. dr hab. Krzysztof Pawlina, kanclerz Kurii Metropolitalnej Warszawskiej ks. prałat Grzegorz Kalwarczyk, liczni księża, wierni z dawnych parafii, zwłaszcza z Leszna, przedstawiciele kombatantów i strażaków. Po Mszy św. ciało śp. ks. Waldemara Wojdeckiego złożono na cmentarzu wawrzyszewskim.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2000-12-31 00:00

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dlaczego godzina dziewiąta jest godziną piętnastą?

Niedziela lubelska 16/2011

Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego. Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia. Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka. Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
CZYTAJ DALEJ

“Chrystus spowity całunem” wystawiony w Rzymie

2025-04-18 22:00

[ TEMATY ]

Rzym

Chrystus spowity całunem

niezwykła rzeźba

Włodzimierz Rędzioch

“Chrystus spowity całunem”

“Chrystus spowity całunem”

W samym sercu Neapolu, w Kaplicy Sansevero znajduje się jedna z najbardziej niezwykłych rzeźb jaką kiedykolwiek wykuto w marmurze – to „Chystus spowity całunem” („Cristo Velato”). Jej twórcą jest włoski rzeźbiarz Giuseppe Sammartino, który skończył swoje dzieło w 1753 r. Ludziom trudno było uwierzyć, że można było z twardego marmuru „wydobyć” przezroczysty całun, który lekko pokrywał ciało zmarłego Chystusa. Ponieważ zleceniodawcą rzeźby był książe Raimondo di Sangro, sławny alchemik, powstała legenda, że całun powstał w alchemicznym procesie „marmoryzacji” tkaniny.

Warto dodać, że w okresie późnego baroku Sammartino był jednym z najwybitniejszych włoskich rzeźbiarzy – pracował w Neapolu, tworząc rzeźby o tematyce religijnej, a Chrystus z kaplicy Sansevero jest jego najsłynniejszym dziełem.
CZYTAJ DALEJ

Pożegnanie z „check and balance”?

2025-04-19 10:26

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Samuel Pereira

Ostatnie lata w polskiej polityce to eksplozja zamiany pojęć. Weźmy choćby tzw. populizm. Zgodnie z definicją (z łac. populus „lud”) jest to zjawisko polityczne polegające na odwoływaniu się w swoich postulatach i retoryce do idei i woli „ludu”, często stawianego w kontrze do „elit”.

Mimo iż jest to łatka przyklejana przez obóz lewicowo-liberalny konserwatystom, tak naprawdę jest to mechanizm przez nich samych coraz intensywniej stosowany. W naszym kraju widać to choćby przy okazji kolportowania narracji, zgodnie z którą Prawo i Sprawiedliwość to elita biznesowo-polityczna, którą trzeba „odsunąć od władzy” i odebrać pieniądze, którymi „się nachapali”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję